STRING rulez...

Każdy programik jaki zapewne napiszesz będzie wykorzystywał STRINGi, oto niektóre z poleceń, które mogą sie przydać przy pisaniu własnych programów:

wynik:=StrCmp(string1,string2,dlugosc=ALL)

To polecenie porównuje string1 ze string2, z możliwością porównania tylko kilku znaków [jeśli podasz trzeci argument - długość]. Zwraca TRUE jeśli takie same lub FALSE jeśli nie (małe i DUŻE literki są rozpoznawane!).

StrCopy(docelowy_estring,zrodlowy_string,dlugosc=ALL)

Kopiuje zrodlowy_string do docelowy_estring. Jeśli dlugosc=ALL to cały STRING będzie skopiowany (jeśli wpiszesz np. 5 to tylko 5 znaków ze zrodlowy_string zostanie skopiowane).

StrAdd(docelowy_estring,zrodlowy_string,dlugosc=ALL)

To samo co StrCopy, z tą różnicą, że STRING jest dodawany na końcu docelowy_estring.

Najlepiej wytłumaczy to mały przykładzik:

PROC main()
DEF s[30]:STRING

StrCopy(s,'To jest pierwszy', ALL)
WriteF('StrCopy: "s"n',s)

StrAdd(s,' a to drugi ')
WriteF('StrAdd: "s"n',s)
ENDPROC

dlugosc:=StrLen(string)

Zwraca dlugosc stringu do napotkania 0 (końca estring'u).

dlugosc:=EStrLen(estring)

Zwraca dlugosc całkowitą estringu.

Aby lepiej zobaczyć różnicę między StrLen i EStrLen napisz taki programik:

PROC main()
DEF tekst[256]:STRING,lalamido

StringF(tekst,'Lalala');

lalamido:='ALA'

WriteF('tekst - StrLen:d, EStrLen:dn',StrLen(tekst),EstrLen(tekst))
WriteF('TEkst:s-max:dnn',tekst,StrMax(tekst))
WriteF('lalamido: StrLen(d),EstrLen(d)nn',StrLen(lalamido),EstrLen(lalamido))
ENDPROC

max:=StrMax(string)

Zwraca maksymalną długość string-u.

StringF(estring,tekst,argumenty)

Polecenie zbliżone do WriteF, tylko z tym, że tekst "idzie" do estring-u. Np. WriteF('Alicja ma lat d',25) -> StringF(tekst,'Alicja ma lat d',25) Dzięki temu możesz dany tekst wykorzystać póżniej i możesz go "obrabiać".

RightStr(estring1,estring2,n)

Kopiuje tekst z estring2 do estring1 n-znaków, zaczynając od prawej strony!

MidStr(estring,string,pozycji,dlugosc=ALL)

Kopiuje string do estringu zaczynajac od pozycji do wymaganej dlugosc'i (pamiętaj pozycja stringu zaczyna się od 0, a nie od 1 jak w Basicu).

UpperStr(string)

Zamienia wszystkie litery na litery WIELKIE.

LowerStr(string)

Zamienia wszystkie litery na litery MAŁE.

znaleziona_pozycja:=InStr(string1,string2,startpoz=0)

Szuka w string1 string2, jeśli nie znajdzie to zwraca -1, a jeśli znajdzie to pozycje na znaleziony string2.

Pętle i pętelki

Pętle (FOR) stosuje się zazwyczaj, kiedy chcesz powtórzyć dane instrukcje daną ilość razy, np. po co pisać 20 razy tekst Hello skoro możesz napisać raz i przy użyciu FOR uzyskać tekst 20 razy. Tak więc instrukcja FOR ma postać:

FOR <zmienna> := <wyrazenie1> TO <wyrazenie2> STEP <kroki> DO <instrukcja>

lub

FOR <zmienna> := <wyrazenie1> TO <wyrazenie2> STEP <kroki>
<instrukcje>
ENDFOR

<Zmienna> deklarujesz jako typu LONG, <wyrazenie1> to jest jaką wartość na początku ma zawierać <zmienna>, a <wyrazenie2> jest to do jakiej wartości ma "rosnąć" <zmienna>, natomiast <kroki> określa o ile ma się zwiększać <zmienna>.

Polecenie STEP możesz ominąć (domyślnie jest "skocz co 1")

Czyli jeśli chcesz wypisać liczby od 1 do 100 na ekranie to możesz użyć do tego celu FOR:

PROC main()
DEF a

FOR a:=1 TO 100
WriteF('Liczba :dn',a)
ENDFOR

ENDPROC

Kiedy uruchomisz ten program w oknie shella pokażą ci się liczby od 1 do 100, tak jak chcieliśmy... Działa to przez użycie zmiennej lokalnej "a", która zawiera w sobie liczbę ukazującą się w shellu. Instrukcja FOR rozpoczyna pętle, ustawia początkową wartość zmiennej "a" na 1. Następnie linie pomiędzy FOR, a ENDFOR są wykonywane (dlatego na ekranie pokazują nam się liczby). Kiedy program napotka ENDFOR zwiększa wartość zmiennej "a" o 1 (domyślnie STEP jest równy 1). Następnie sprawdza czy zakres nie został przekroczony (czyli czy "a" nie jest większe od 100), jeśli zakres został przekroczony to pętla jest zakańczana i program wykonuje dalsze instrukcje, które znajdują się po ENDFOR. Jeśli zakres nie został przekroczony to pętla jest powtarzana (czyli wszystkie komendy pomiędzy FOR i ENDFOR są powtarzane).

Sprawdzania ciąg dalszy (IF)

IF <wyrazenie> THEN <instrukcja_1> ELSE <instrukcja_2>

lub

IF <wyrazenie>
<instrukcje>
ELSE
<instrukcje>
ENDIF

W instrukcji IF występuje również polecenie ELSE, dzięki któremu możemy dodać co ma się dziać jeśli coś nie jest zgodne z wyrażeniem, czyli np. jeśli

IF x>3 THEN WriteF('OK!') ELSE WriteF('NO')

to ELSE w tym przypadku oznacza, że jeżeli x nie jest większe od 3 to wypisz 'NO'.

Ja nie chcę do końca (CleanUp)

Jeśli chcesz natychmiast wyjść z programu możesz do tego użyć polecenia CleanUp(zwracana_wartosc=0), które zastępuje polecenie DOSu Exit(). PAMIĘTAJ NIGDY NIE UŻYWAJ POLECENIA Exit(). Polecenie CleanUp() zwraca zarezerwowaną pamięć (tylko tę pamięć do której zarezerwowania użyłeś funkcji z E), zamyka biblioteki, etc.

Zmienne raz jeszcze...

Zmienne można podzielić na zmienne lokalne i globalne. Zmienne globalne są to takie zmienne, które zostały zadeklarowane przed wszystkimi procedurami (PROC) i są rozpoznawane we wszystkich procedurach (nie możesz już deklarować ich jako lokalne!). Natomiast zmienne lokalne są to takie zmienne, które są deklarowane w danej procedurze (PROC) i są jedynie w niej rozpoznawane i pamiętane.

Błędy rulezzz

Jak już potrafimy coś napisać, to teraz trzeba wiedzieć co oznaczają błędy zwracane przez kompilator.

• 'syntax error' - ten błąd to normalka. Występuje zawsze jeśli popełnisz podstawowe błędy typu np. napiszesz WriteF('ela'4) (a powinno być WriteF('ela',4))
• 'unknown keyword/const' - użyłeś czegoś czego nie zdefiniowałeś, ten błąd występuje przeważnie, jak zadeklarowałeś np. stałą ALA, a piszesz ELA lub jeśli w ogóle nie zadeklarowałeś stałej, a używasz jej
• '":=" expected' - występuje np. gdy w pętli FOR, <wyrazenie1> nie zawiera dwukropka.
• 'unexpected characters in line' - użyłeś czegoś co nie powinno się znależć w danej linii
• 'label expected' - użyłes skoku do etykiety, której nie ma (JUMP koniec, a końca nie ma)
• '"," expected' - w instrukcji jest wymagany przynajmniej jeszcze jeden argument
• 'variable expected' - instrukcja wymaga użycia <zmiennej> (np. FOR <zmienna>)
• 'value does not fit in 32 bit' - wartość zmiennej przekracza zakres (np. a:=$FFFFFFFFF)
• 'missing apostrophe/quote' - zapomniałeś dodać "'" np. w tekście (typu: StringF(ala,'tbee))
• 'illegal command-line option' - użyłeś parameteru -opt w niepoprawnej formie (np. "EC -opt dh1:ble.e")
• 'double declaration of label' - dwa razy użyłeś tej samej etykiety
• 'no args' - użyłeś kompilatora EC, ale nie podałeś żadnych argumentów kompilatorowi
• 'unmatched parentheses' - użyłes za dużo razy "(" niż ")"
• 'double declaration' - podwójnie zadeklarowałeś zmienną
• 'unknown identifier' - użyłeś zmiennej, którą nie zadeklarowałeś
• 'unknown e/library function' - użyłeś nieznanej funkcji, powodem pojawienia się tego błędu może być błędne napisanie komendy/polecenia (np. writeF)
• 'could not read module correctly' - nie mogę wgrać modułu, błąd pojawia się kiedy moduł nie istnieje (lub popełniłeś bład w zapisie nazwy modułu - MODULE 'ble', a napisałeś - MODULE 'bla')

ShowModule {nazwa modułu}

Pokazuje co znajduje się w danym module, np. "ShowModule emodules:asl", wyświetli:

ShowModule v1.10 (c) 1992 $#%!
now showing: "emodules:asl.m"
NOTE: don't use this output in your code, use the module instead.


LIBRARY aslbase         /* informal notation */
  AllocFileRequest()     /* -30 (1E) */
  FreeFileRequest(A0)     /* -36 (24) */
  RequestFile(A0)     /* -42 (2A) */
  AllocAslRequest(D0,A0)     /* -48 (30) */
  FreeAslRequest(A0)     /* -54 (36) */
  AslRequest(A0,A1)     /* -60 (3C) */
ENDLIBRARY

Pierwsze trzy linijki informują nas:

• o wersji programu ShowModule
• o tym który moduł jest pokazywany ("emodules:asl.m")
• o notce, że należy używać modułów, a nie tekstu wygenerowanego przez program ShowModule

Następne linijki to:

LIBRARY - oznacza, że opisywana jest biblioteka (w przykładzie asl.library)
Kolejne linijki opisują jakie komendy występują w bibliotece
ENDLIBRARY - oznacza koniec opisu biblioteki

Dalszy opis instrukcji występujących w modułach znajdziesz w następnych częściach kursu.