Sąd, rozpatrujący sprawę pozwu skierowanego przez Cloanto przeciwko Hyperion Entertainment w zakresie naruszeń Porozumienia (Settlement Agreement) zawartego w 2009 roku przez Amiga Inc. i Hyperion Entertainment oraz bezprawnego wykorzystania znaków towarowych, wniosek częściowo oddalił, a częściowo przyjął.
Poparto linię obrony firmy Hyperion Entertainment i uznano, że firma Cloanto nie ma prawa do bycia stroną poszkodowaną i wnioskować o złamanie postanowień porozumienia, w którym jako strona nie występuje. Dodatkowo wskazano, że w przypadku zaistnienia jakiejkolwiek formy przejęcia firmy Amiga Inc. lub wystąpienia przez Cloanto jako tzw. "Amiga Parties", zgodnie z przestawionym załącznikiem do Porozumienia z 2009 roku, przeniesienie praw wskazywanych w porozumieniu nie może się odbyć bez zgody firmy Hyperion Entertainment - a ta, takowej nie udzieliła. Podobna decyzja została podjęta w sprawie naruszenia prawa do znaku towarowego AMIGA przez Hyperion Entertainment. Sąd uznał, że firma Cloanto nie przedstawiła wystarczających dowodów na to, że ma jakiekolwiek prawo, jako rzekomy następca Amiga Inc., dysponować prawem do tego znaku. Dowód w postaci dokumentu wskazującego, że firma C-A jest nowym właścicielem Amiga Inc. uznano za niewystarczający biorąc pod wzgląd fakt, że firmy C-A oraz Cloanto są własnością tej samej osoby. W sprawie tych dwóch oddalonych wniosków, sąd na tę chwilę uniemożliwił firmie Cloanto skorzystanie z prawa do wniesienia skargi.
Amerykański wymiar sprawiedliwości przyjął wniosek Cloanto w zakresie kwestionowania przejęcia oraz zarejestrowania przez Hyperion Entertainment, na mocy Porozumienia z 2009 roku, niektórych innych znaków towarowych AMIGA. Cloanto podtrzymuje, że Hyperion Entertainment, w Porozumieniu z 2009 roku występuje jako podmiot, który nabywa licencję na wykorzystanie znaku towarowego, a nie jest właścicielem tej licencji. Sąd podtrzymał argument Cloanto i zauważył, że użyty w Porozumieniu z 2009 roku dobór słów, w odniesieniu do wykorzystania niektórych znaków towarowych przez Hyperion Entertainment, może sugerować naruszenie tego Porozumienia i zaproponował kontynuowanie tej kwestii skupiając się na przejrzeniu zapisów Porozumienia z 2009 roku bez konieczności, na tę chwilę, adresowania sprawy do międzynarodowej komisji.
Poparto linię obrony firmy Hyperion Entertainment i uznano, że firma Cloanto nie ma prawa do bycia stroną poszkodowaną i wnioskować o złamanie postanowień porozumienia, w którym jako strona nie występuje. Dodatkowo wskazano, że w przypadku zaistnienia jakiejkolwiek formy przejęcia firmy Amiga Inc. lub wystąpienia przez Cloanto jako tzw. "Amiga Parties", zgodnie z przestawionym załącznikiem do Porozumienia z 2009 roku, przeniesienie praw wskazywanych w porozumieniu nie może się odbyć bez zgody firmy Hyperion Entertainment - a ta, takowej nie udzieliła. Podobna decyzja została podjęta w sprawie naruszenia prawa do znaku towarowego AMIGA przez Hyperion Entertainment. Sąd uznał, że firma Cloanto nie przedstawiła wystarczających dowodów na to, że ma jakiekolwiek prawo, jako rzekomy następca Amiga Inc., dysponować prawem do tego znaku. Dowód w postaci dokumentu wskazującego, że firma C-A jest nowym właścicielem Amiga Inc. uznano za niewystarczający biorąc pod wzgląd fakt, że firmy C-A oraz Cloanto są własnością tej samej osoby. W sprawie tych dwóch oddalonych wniosków, sąd na tę chwilę uniemożliwił firmie Cloanto skorzystanie z prawa do wniesienia skargi.
Amerykański wymiar sprawiedliwości przyjął wniosek Cloanto w zakresie kwestionowania przejęcia oraz zarejestrowania przez Hyperion Entertainment, na mocy Porozumienia z 2009 roku, niektórych innych znaków towarowych AMIGA. Cloanto podtrzymuje, że Hyperion Entertainment, w Porozumieniu z 2009 roku występuje jako podmiot, który nabywa licencję na wykorzystanie znaku towarowego, a nie jest właścicielem tej licencji. Sąd podtrzymał argument Cloanto i zauważył, że użyty w Porozumieniu z 2009 roku dobór słów, w odniesieniu do wykorzystania niektórych znaków towarowych przez Hyperion Entertainment, może sugerować naruszenie tego Porozumienia i zaproponował kontynuowanie tej kwestii skupiając się na przejrzeniu zapisów Porozumienia z 2009 roku bez konieczności, na tę chwilę, adresowania sprawy do międzynarodowej komisji.
