• Emulator Frodo

03.04.2005 17:16, autor artykułu: Bago Zonde
odsłon: 9215, powiększ obrazki, wersja do wydruku,

Na początek warto zapoznać się z pierwszym z opisywanych w tym dziale emulatorów o brzmiącej znajomo nazwie "Frodo". Autorem tego programu jest Christian Bauer, autor innego, równie znakomitego emulatora jakim niewątpliwie jest ShapeShifter. Warto na początek wspomnieć, że najnowsza wersja Frodo, gotowa do ściągnięcia, niestety wymaga procesora przynajmniej 040. Mam nadzieję, że jednak uda mi się wrzucić do tego działu choćby za uprzejmością autora najnowszą - możliwą - wersję, która potrafi się dogadać ze słabszymi prockami, tak aby każdy niezależnie od posiadanego sprzętu mógł co nieco zasmakować emulacji. Niestety należy także mieć na pokładzie kartę graficzną, gdyż bez niej ani rusz, tylko nie myślcie, że będziecie mogli się ekscytować większą liczbą kolorów niż 16! Dodam, że starsze wersje można było uruchomić praktycznie na gołej A1200, więc dziwią mnie zabiegi autora, co prawda wpływa to na prędkość, lecz kosztem hardware'u i naszych kieszeni.

Emulator ten od pewnego czasu jest nie tylko wyłącznością AmigOS, teraz można go także odpalić m.in. pod takimi systemami jak BeOS, Win32, MacOS, Unix i RiscOS, hmm... zapędziłem się i wymieniłem wszystkie. Aby jednak móc się cieszyć Frodkiem pod innymi systemikami operacyjnymi trzeba sobie przekompilować kod źródłowy napisany pod nieśmiertelnym C++.

Jednak nas to nie interesuje i w archiwum znajdziemy gotowe do uruchomienia trzy rodzaje (autor pokusił się tu o użycie słowa "flavour", ale ni w pięć ni w dziewięć nie jestem w stanie określić co dokładnie miał na myśli. Jest to "Frodo", "Frodo SC" dobrze znane ze starszych wersji oraz "wrogo" brzmiące "FrodoPC". Pierwsza wersja "Frodo" oferuje nam najszybszą, choć wg zapewnień autora tylko 80-cio procentową kompatybilność z oprogramowaniem. Radą na to jest "Frodo PC", który co prawda chodzi nieco wolniej, emulacja za to jest dokładniejsza, także w przypadku CIA. "Frodo SC" także różni się nieco od obu wersji opisanych powyżej, niekompatybilności w porównaniu z c64 opisane są dokładniej w dokumentacji w postaci pliku amigaguide.

Frodo w praktyce spisuje się nieco lepiej na szybszych konfiguracjach, za cenę prędkości otrzymujemy pełną emulację. Za pomocą specjalnego kabla możliwy jest support dla stacji dysków 5.25". Warto tutaj wspomnieć o utilku Easy1541 autorstwa Fabrizio Farengiego. Programik ten umożliwia dokonanie wielu niezbędnych operacji ze stacją dysków 1541 (i jej pochodnymi) podłączoną do portu serial za pomocą nieco innego kabelka. Autor przedstawia nieco prostszy dla amatorów lutownicy schemat. Przewidział jednak też możliwość, gdy ktoś posiada już taki interfejs przeznaczony dla emulatora Frodo, więc programik użyteczny będzie także dla każdego, kto korzysta z tego kabelka pod Frodo.

Wielką zaletą, choć i standardem wśród emulatorów C64, jest możliwość uruchomienia i przeglądania plików w formacie d64 (Frodo radzi sobie także z x64) czyli obrazów dysków. Dla wyjaśnienia takie pliki powstają poprzez zgranie całej zawartości dyskietki do takiego pliku, blok po bloku. Pliki z rozszerzeniem x64 są tego samego standardu co d64, zawierają jedynie dodatkowo 64-bajtowy nagłówek, który opisuje, jakiego typu jest ten image. Format ten jest zastosowany dla uniksowego emulatora X64. W wersji 4.1 możliwe jest także uruchomienie plików zapisanych w formatach .t64 oraz .lnx (LYNX). Tyle o typach plików. Możliwe jest także uruchomienie programu bezpośrednio ze stacji 1541 podpiętej do portu parallel za pomocą wspomnianego kabelka, co sprawia, że Frodo potrafi więcej niż niejeden przeciętny emulator.

Dźwięk emulowany być może na kilka sposobów, pierwszy z nich to wykorzystanie biblioteki playsid.library lub 6581.library. Jeżeli jednak dźwięk wydawany (a raczej "udawany") programowo nie jest w stanie zadowolić czułe ucho, można pokusić się o podłączenie Amiga Zorro II Sid Card. Schemat tej karty także zawarty został w dokumentacji. Autor dołączył programiki EnableSid i DisableSid przeznaczone dla "zgryźliwej" biblioteki 68040.library. Na karcie znajduje się wyjście i wejście audio, więc można łatwo podłączyć kartę do głośniczków, a w drugą stronę zabawić się nawet z generowanym dźwiękiem. To wszystko na temat tej karty, jest to ciekawe urządzenie dla żądnych zapychania wnętrza obudowy elektroniką wszelkiej maści, w końcu czyż sid to nie układ?! Jak więc widać także od strony technicznej autor porusza kilka ciekawych zagadnień, za co należą się gromkie brawa.

Te wszystkie aspekty czynią z Frodo program naprawdę wysokiej klasy, nie miałem praktycznie większych problemów z emulowaniem gier i użytków. Niestety niewielka prędkość żeby nie rzec - ślimaczenie się - uniemożliwia wydobycie z emulowanego C64 drzemiącej w nim mocy. A szkoda, bo program ten wyraźnie blednie w porównaniu choćby z "fmsx", emulatorem japońskiego MSX, maszynki także 8-bitowej, która w Europie nie przyjęła się tak dobrze jak C64 i Atari, a jest (była?) równie dobra. Mimo wszystko autor położył głównie nacisk na 100% zgodność z prawdziwym C64, notabene nie zdarzyło mi się, aby emulator sprawiał mi problemy z jakimś programem. Jest tylko kilka małych wyjątków, ale nie warto o nich nawet wspominać, gdyż są to jedynie pewne drobne przekłamania w grafice.

Do ściągnięcia dostępne jest kilka wersji ze względu na wymagania. Wersja 4.1 przeznaczona jest dla procesorów 040 wzwyż z kartą graficzną na pokładzie, zaś wersja 2.4 dla słabszych konfiguracji poniżej 040. Oprócz tego dostępne są trzy wersje dla kart PPC pod odpowiedni system: WarpOS, WarpUP i PowerUP.
Wersja: 4.1

  • wymagania dla 68k: procesor 68040 lub wyższy, AmigaOS 3.0, karta graficzna,
  • wymagania dla PPC: 8mb RAMu, AmigaOS 3.0, karta graficzna lub AGA,
  • wymagania dla wersji 2.4: procesor 68020,
  • autor: Christian Bauer,
  • kontakt z autorem: christian.bauer@uni-mainz.de,
  • strona: http://www.uni-mainz.de/~bauec002/FRMain.html,
  • opinia: bardzo dobry emulator, lecz ze względu na wymagania nieco traci nawet w dzisiejszych czasach, gdzie w naszych domach coraz częściej pojawia się ppc (oby! czego sobie i wam życzę). Nie miałem okazji przetestować wersji dla ppc, tak więc ocena ta dotyczy procka 030/50MHz.
  • testy: testowane w konfiguracji [a1200 aga 030/50 fast64mb] uruchomiona gra "Archon" w trybie 4 Bit c2p4 wyciągała przy skoku co 1 klatkę jedynie 18%. Wyłączenie dźwięku polepszyło ten wynik zaledwie o 1%. Przy skoku co 5 klatek prędkość emulacji wynosi 45% oryginalnej prędkości c64, bez dźwięku uzyskane zostanie 50%. Tak więc warto emulować w trybie graficznynym 1 Bit, niestety jest to dwukolorowy ekran. Zmierzone wartości dla tego trybu wynoszą: przy skoku co 1 klatkę - 52% z dźwiękiem i 58% bez dźwięku przy skoku co 5 klatek - 70% z dźwiękiem i 70% bez dźwięku

    
dodaj komentarz
Na stronie www.PPA.pl, podobnie jak na wielu innych stronach internetowych, wykorzystywane są tzw. cookies (ciasteczka). Służą ona m.in. do tego, aby zalogować się na swoje konto, czy brać udział w ankietach. Ze względu na nowe regulacje prawne jesteśmy zobowiązani do poinformowania Cię o tym w wyraźniejszy niż dotychczas sposób. Dalsze korzystanie z naszej strony bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej będzie oznaczać, że zgadzasz się na ich wykorzystywanie.
OK, rozumiem