Komentowana treść: Pegasos 3 nadchodzi!
21.07.2003 18:43
[#31]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2246
W ogóle trzeba mieć pokręcone pod kopułą żeby kupować i rozbudowywać komputer tylko do grania - od tego są konsole i nawet najszybsze x86 mogą się schować przed grami np. z Playstation 2. Kto w nowoczesnej Japoni gra na x86 w tym kraju granie jest jakby sportem narodowym i wszyscy grają, ale na konsolach, a co do tej wydajności to x86 to wersja rozwojowa procesora 4 bitowego do kalkulatora (i to nie żart)jedyne przyspieszanie x86 polega na ciągłym podnoszeniu zegara tak że teraz już sam procesor (P4 3Ghz) pobiera do 100W w momencie gdy PPC G4 1 Ghz max 10W, że o pamięci konwencjonalnej w x86 (640k) i rejestrach tego procesora nie wspomnę, poważna praca na czymś takim to koszmar :( a tak w ogóle na PPC też jest linux więc chyba nie ma się czym martwić :))))
W ogóle trzeba mieć pokręcone pod kopułą żeby kupować i rozbudowywać komputer tylko do grania - od tego są konsole i nawet najszybsze x86 mogą się schować przed grami np. z Playstation 2. Kto w nowoczesnej Japoni gra na x86 w tym kraju granie jest jakby sportem narodowym i wszyscy grają, ale na konsolach, a co do tej wydajności to x86 to wersja rozwojowa procesora 4 bitowego do kalkulatora (i to nie żart)jedyne przyspieszanie x86 polega na ciągłym podnoszeniu zegara tak że teraz już sam procesor (P4 3Ghz) pobiera do 100W w momencie gdy PPC G4 1 Ghz max 10W, że o pamięci konwencjonalnej w x86 (640k) i rejestrach tego procesora nie wspomnę, poważna praca na czymś takim to koszmar :( a tak w ogóle na PPC też jest linux więc chyba nie ma się czym martwić :))))
21.07.2003 21:11
[#33]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2267
Hej mcbarło ciekawy jest tekst z nieistniejacego juz Amigowca - ogólny zarys :) Przeczytaj cierpliwości :)
IBM PC kontra AMIGA
Powszechnie wiadomo, że spory użytkowników różnych rodzajów komputerów
były, są i będą istniały. Jednak twierdzenia, bądź porównania są często
formułowane pod wpływem emocji i nie zawsze są zgodne z prawdą (Patrz
niektóre czasopisma IBMowskie, które czasami napiszą coś o Amidze).
Wynika to w dużej mierze z nieznajomości tematu, a co za tym idzie z
wyciągania wniosków na podstawie mitów. Poniższy artykuł jest próbą
rzeczowego i uporządkowanego porównania dwóch światów IBMa i AMIGI.
(przyp. red.)
Zrealizowanie w/w zamierzenia nie jest możliwe bez uregulowania pewnych
zakresów tematycznych, tak więc pozwoliłem sobie wyodrębnić następujące
kryteria porównania: - procesor Motorola vs. Intel; - hardware Amigi vs.
IBMa; - software AmigaOS vs. MS-DOS & Windows; - programy podzielone na
odpowiednie grupy tematyczne.
IBM PC. To konstrukcja, która powstała w chwili, gdy Sinclair zbudował
swój ZX 81. Był to pierwszy komputer wykorzystujący zarówno I8068, jak i w
ogóle 16-bitową technikę. Ze względów ekonomicznych i technologicznych
wykorzystano 8/16 bitową wersję Intela - 8088. Pierwsze egzemplarze
posiadały prawie 16 KB pamięci, miały dostęp do "pamięci taśmowej", czyli
magnetofonu, a wyświetlana grafika była układana z czarno - białych znaków
semigraficznych. Mimo zalet niewiele większych od tych oferowanych przez
ZXy, czy inne ówczesne komputery osobiste, komputer ten przyjął się na
rynku jako swoisty standard. Wszystko z nim związane było (i jest)
przereklamowane, podejście uformowane przez mity i bajki wyssane z palca na
niewiarygodną skalę (biedny palec). Obie ówczesne konstrukcje - IBM PC i
ZX 81, oprócz czasu wydania, mają bardzo wiele cech wspólnych, począwszy od
budowy procesora na architekturze komputera skończywszy.
Amiga. Jej oszałamiająca kariera zaczęła się w roku 1985, kiedy to
Commodore pokazał nowy komputer - A1000. Posiadał on bardzo szybki
32/16-bitowy procesor MC 68000 (w tamtych czasach 68000 i jego kuzyn MC
68010 były stosowane jedynie w najszybszych stacjach graficznych i
roboczych: Sun, Apollo, itp.0, oszałamiającą grafikę aż w 4096 kolorach,
pierwszy produkowany seryjnie układ generujący dźwięk stereo,
wielozadaniowy system operacyjny, itd. W ciągu kolejnych lat Amiga była
jedynym komputerem wieloprocesorowym, spośród komputerów 16 i 32-bitowych
jako jedyna posiada system sprite'ów. Amiga znacznie przerastała
jakikolwiek dostępne systemy komputerowe, jej możliwości były porównywalne
jedynie z lepszymi stacjami roboczymi. A jednak nie tylko nie stała się
popularna - została zepchnięta do kategorii superkomputerów domowych. Brak
marketingu i jakiegokolwiek poparcia ze strony Commodore tylko pogarszał
sytuację, hasło "multimedia" było utożsamiane z grami przez osoby bardziej
"ograniczone", natomiast osoby "światłe" wciąż czekały na jego nadejście
zupełnie ignorując istnienie multimedialnego komputera Amiga.
Po tym drobnym wstępie rozpoczynam test porównawczy dwóch rodzin
komputerów: doskonale nam znanych Amig firmy Commodore oraz IBM PC i
kompatybilnych produkowanych przez wiele firm. W ciągu cyklu porównamy
kolejno: - procesory komputerów, rodziny Intel 80x86 oraz Motorola MC
680x0; - architekturę obu komputerów; - system operacyjny; - oprogramowanie
niezależnych producentów.
W przeciwieństwie do dość popularnych testów typu "komputer X jest
lepszy, bo jest lepszy" każdą opinię i uwagę postaram się dokładnie
wyjaśnić i poprzeć. W każdej części testu podam głównie fakty związane z
tematem, bez nadmiernego interpretowania. Dzisiaj porównanie procesorów, a
w kolejnych wydaniach następne punkty programu.
Procesory Intel i Motorola
Obie firmy są najważniejszymi potentatami rynków komputerowych.
Produkują one nie tylko procesory, lecz całą gamę układów logicznych i
analogowych. Firma Motorola przoduje w opracowaniach sieciowych, urządzeń
radiowych i komputerów. Intel produkuje wysokiej klasy modemy oraz
popularne układy elektroniczne. MC 680x0
Firma Motorola ma bardzo ciekawą strategię rozwoju procesorów. Co kilka
lat w firmie tej powstaje nowa rodzina procesorów, niezależna od
pozostałych opracowań, charakteryzująca się praktycznie 100%
kompatybilnością wszystkich układów rodziny. Pomiędzy rodzinami
przenoszone są jedynie główne opracowania technologiczne, szczegóły
konstrukcyjne jak zestaw instrukcji i rejestrów, formaty danych i interface
z urządzeniami zewnętrznymi nie są dziedziczone z rodziny starszej na
nowszą. Szczególnie znane są rodziny: - MC 68xxx - wykorzystywane w
Amigach, Macach, Atari ST / TT / Falcon, Sun, itd.; - MC 88xxx - rodzina
RISC; - DSP 56xxx - rodzina procesorów sygnałów cyfrowych, wykorzystywanych
np. w komputerze Atari Falcon; - PowerPC - najnowsza rodzina procesorów,
mająca połączyć możliwości porównywanych procesorów MC 68xxx oraz Intel
80x86.
Szczególnie wysoką pozycję ma rodzina MC 68xxx wykorzystywana w naszych
poczciwych Amigach, łączy ona głównie zalety pozostałych rodzin. Najnowsze
procesory tej rodziny posiadają symetryczną architekturę superskalarną
zapożyczoną od MC 88xxx, bardzo szeroką listę instrukcji charakterystyczną
dla procesorów CISC (ang. Complex Instruction Set Computer - złożona lista
rozkazów w przeciwieństwie do RISCów) oraz rozwinięty system rejestrów,
charakterystyczny raczej dla nowoczesnych superminikomputerów niż innych
CISCów.
Rodzina ta zaczęła się od procesora MC 68000, który był konstrukcją
zarówno 16, jak i 32-bitową. Programista używał wszystkich cech komputerów
32-bitowych, natomiast projektant systemów komputerowych - 16-bitowych
układów zewnętrznych. Zestaw rejestrów z tego procesora jest identyczny
dla jego następców, różnią się one jedynie rozszerzonym zestawem instrukcji
i rejestrami systemowymi.
Rejestry
W podstawowym języku każdego - asemblerze używane są specjalne
"pojemniki" na dane. Ich ilość oraz łatwość użycia w decydującym stopniu
tworzą jakość i prędkość komputera. Wszystkie rejestry "motorolki" mają
długość 32 bitów i są podzielone na rejestry danych i adresowych. W
przeciwieństwie do procesora Intel, rejestry te mają jedynie różne numery i
nie mają specjalnych cech w obrębie rejestrów jednej grupy (danych lub
adresowych). Oznacza to, że np. operację dodawania możemy wykonać z
pomocą dowolnych rejestrów, z dowolną precyzją: - bajtu (8 bitów); - słowa
(16 bitów); - długiego słowa (32 bity).
Każdy rejestr może zawierać dane podczas dowolnej operacji, dowolny z
nich może uczestniczyć w tworzeniu skomplikowanych trybów adresowania.
Istnieje bardzo szybka instrukcja zapamiętująca wybrany blok rejestrów na
stosie.
Instrukcje
Każdy procesor potrafi wykonać zestaw czynności określanych jako
instrukcje. Instrukcja jest odpowiednio zbudowaną liczbą, rozpoznawaną
przez procesor. Procesory MC 68xxx dysponują kilkoma tysiącami instrukcji
tworzonymi z ponad stu podstawowych. Tak "zupełnie" podstawowych
instrukcji jest nieco ponad 40, dodając różne tryby pracy, tryby
adresowania i rozmiary otrzymujemy instrukcje pochodne. Każda instrukcja
pracuje z większością dostępnych trybów adresowania, czyli sposobami
otrzymania danych "substratów" tworzących podczas operacji daną/dane
"produkty". Zupełnie oczywistą cechą jest używanie dowolnych rejestrów do
przechowywania danych, jak i konstruowania trybów adresowania.
Zestaw instrukcji procesora MC 68000 jest kodowany na minimum 16 bitach,
czyli w pamięci 1 MB mieści się nieco ponad pół miliona instrukcji.
Praktycznie każda instrukcja operuje na danych 8, 16 i 32-bitowych,
pojedyncze pracują na danych ustalonej długości. Formaty instrukcji
zostały zaplanowane ze spokojnym namysłem, w przeciwieństwie do Intela
zapewniają praktycznie dowolnie rozszerzenia i nowe tryby adresowania.
Procesor MC 68000 zawiera bardzo wiele instrukcji nie mających
jakiegokolwiek odpowiednika Intelu. Instrukcji warunkowych jest
kilkadziesiąt - Intel ma ich kilkanaście. Motorolka posiada unikalne
instrukcje operujące na pojedynczych bitach, pozwalając na testowanie,
negację, ustawianie i gaszenie dowolnie wybranego bitu, bez zmiany
pozostałych. Mechanizm ten jest jeszcze bardziej użyteczny po wprowadzeniu
pól bitowych w procesorze MC 68020. na tak "zaawansowane" operacje
użytkownicy blaszaków ze "Szwindel inside" musieli czekać aż na I 80386 (8
lat), w praktyce bez możliwości ich wykorzystania (z uwagi na znikomą
kompatybilność tego procesora ze starszymi procesorami).
Tryb adresowania
Podczas dowolnych obliczeń operujemy na danych ustalonego typu. Dla
procesora MC 680x0 praktycznie wszystkie instrukcje operują na tych samych
danych: 8,16 i 32 bity. Aby w trakcie obliczeń użyć liczby, trzeba ją
najpierw "wczytać" do procesora używając odpowiedniego trybu adresowania.
Jest to sposób, w jaki wskażemy liczbę, np.: ADDI.L#A,D0 ;Dodaj liczbę "A"
do liczby w rejestrze D0.
;Rejestr D0 zawiera
;liczbę o 32-bitowej długości, jego
;zawartość jest zmieniana na sumę liczby
;"A" i poprzedniej zawartości rejestru. MOVE.L D3,(A7) ;Liczba z
rejestru D3 jest przesłana do
;komórki o adresie zawartym w rejestrze A7.
Instrukcje Motoroli mają dość specyficzną cechę - każda instrukcja ma
kilka odmian swojej podstawowej formy, zależnej od dostępnych jej trybów
adresowania, np.: ADDx.s , ADD - dodawanie podstawowe - dostępne
prawie wszystkie tryby adresowania; ADDA - dodawanie z wynikiem
pozostawionym w rejestrze adresowym; ADDQ - dodawanie z ograniczonym
argumentem ; ADDI - dodawanie z daną natychmiastową jako argument .
Jeszcze raz przypominam, rozmiar instrukcji "s" (.B, .W, .L) jest dowolny
dla wszystkich trybów adresowania. Grupa instrukcji wyznaczonych literą
"x", różni się przeważnie pierwszym argumentem - instrukcja podstawowa
(ADD) operuje na uniwersalnych danych i , jednak ogranicza
stosowanie niektórych trybów adresowania przy specyficznych trybach
. Instrukcja zmienia niektóre właściwości, stąd większość instrukcji ma
właśnie taki format.
Tryby adresowania stosowane w procesorze MC 68000 są właściwe raczej dla
minikomputerów niż procesorów jednoukładowych. Oprócz złożonych trybów
wykorzystujących wielokrotne rejestry indeksowe, mają unikalny tryb:
Instrukcja , (An)+ Instrukcja ,-(An)
Przy korzystaniu z tego trybu, dana jest wskazywana przez dowolny rejestr
adresowy An, a zawartość tego rejestru jest zwiększana tak, by wskazywać
następną daną. Druga instrukcja najpierw ustawia An na kolejnej danej,
dopiero potem jest ona adresowana. Zastosowanie tych trybów ma szereg
zalet nad procesorem Intel: - w bardzo prosty sposób można stworzyć ciąg
instrukcji obrabiających dane dowolnej precyzji (np. 1024-bitowe); -
większe struktury danych jak np. tablice czy łańcuchy są bardzo efektywnie
wykorzystywane; - wykorzystanie dowolnej instrukcji i trybów -(An), (An)+
odpowiada dwóm instrukcjom Intela potrzebnym do obróbki danych na stosie.
Taka implementacja mechanizmu stosów daje nam oprócz prędkości ilość
stosów równą ilości rejestrów adresowych - 9 dla MC 68000 i 10 dla MC
68020. Dla porównania: Intel 8086 z XT ma tylko jeden stos, nowsze
Inteliny są równie "zaawansowane" - aż dwa stosy!!!
Pamięć a procesor
Do ogromnej przewagi Motoroli nad Intelem przyczyniły się dwa genialne
pomysły. Wprowadzenie 32-bitowych rejestrów i przestrzeń adresowana
generowana bezpośrednio na podstawie 32 bitów. W praktyce jedna cecha
automatycznie wysunęła drugą.
Każdy procesor rodziny MC 68000 generuje pełny 32-bitowy adres
bezpośrednio generowany w naszym programie i każdej jego instrukcji,
odwzorowywany na liniową przestrzeń 4 GB. Nie ma idiotycznych podziałów na
segmenty z Intela, w dowolnym momencie mamy dostęp do dowolnej komórki. W
generowaniu adresów bardzo pomaga zestaw uniwersalnych (w obrębie grupy)
rejestrów adresowych A0 - A7, które mogą bezpośrednio wskazywać komórkę,
jak i brać udział w tworzeniu odpowiedniego trybu adresowania.
Podział rejestrów na dwie grupy ma jeszcze jedną zaletę - operacje na
danych mogą być w pełni przeplatane z operacjami przygotowującymi
odpowiedni adres. Jest to zapewnione przez odpowiednie traktowanie
znaczników. Niestety są również drobne wady - tworzenie 32-bitowego adresu
wydłuża przestrzeń pamięci przydzielaną na instrukcję, a rejestry adresowe
nie mogą być dzielone na części 8-bitowe. Cóż, nikt i nic nie jest
doskonałe.
Operowanie na danych
O ogromnej elastyczności Motoroli jesteś już przekonany. Dodam jeszcze
słowo o danych wielokrotnej precyzji. Mimo iż zakres 32 bitów jest w wielu
wypadkach wystarczający, podczas wielu obliczeń korzysta się z liczb o
znacznie wyższej precyzji, np. 128 bitów. Jeszcze częściej korzysta się z
liczb rzeczywistych, realizowanych głównie w formacie zmiennoprzecinkowym
80 bitów. Stałoprzecinkowe operacje pozwalają na bezpośrednie korzystanie
z trybów predekrement i postinkrement. Pozwalają one na tworzenie operacji
(np. makroinstrukcji) operujących na danych dowolnej precyzji.
W MC 68000 nie było 64-bitowych operacji dzielenia i mnożenia, jest to
jedyna cecha odtrącająca ten procesor od w pełni 32-bitowych maszynek. Na
szczęście nowszy procesor MC 68020 posiada operacje 64-bitowe mnożenia i
dzielenia, ściśle - dzielona jest 64-bitowa liczba przez 32-bitowe dając
wynik 64-bitowy. Dodane są również operacje uproszczone, przydatne przy
szybkich obliczeniach oraz - realizacji obliczeń na danych wielokrotnej
precyzji.
Procesory te nie potrafią bezpośrednio liczyć na danych
zmiennoprzecinkowych, w tym celu Motorola wprowadziła bardzo wydajne
koprocesory: MC 68881 i jego nowszego kuzyna MC 68882. W nowszych
procesorach MC 68040/60 są one wbudowane we wnętrze procesora dając jeszcze
większą wydajność niż para MC 68030 i MC 68882.
Koprocesory
Firma Motorola zupełnie zmieniła dotychczasowe definicje koprocesorów.
Jest on dowolnym rozszerzeniem sprzętowym komunikujących się z procesorem
za pomocą specjalizowanego protokołu wymiany żądań i potwierdzeń. W
przeciwieństwie do Intela jest to protokół programowy, co znacznie podnosi
jego funkcjonalność i daje możliwość podłączenia dowolnych zasobów
sprzętowych. Procesor rozpoznaje stały zestaw rejestrów w każdym
procesorze, zostawiając w nich ustalone informacje potwierdzające gotowość
od wykonania żądania, potwierdzenie wykonania poprzedniej informacji itp.
Informacje te mają dosyć niski poziom, zapewniając budowanie dowolnych
protokołów wysokiego poziomu. Jednocześnie komunikacja z koprocesorem jest
wykonywana przez odpowiednie wbudowane mechanizmy, co odciąża programistę
od układania takich protokołów.
Procesory MC 68000 mogą współpracować z ośmioma koprocesorami
jednocześnie, przynajmniej tyle obsługuje mikrokod odpowiedzialny za
generację protokołów. Koprocesory mogą mieć dowolne zasoby sprzętowe
(rejestry, wewnętrzną pamięć) oraz operować na dowolnych danych. W chwili
obecnej Motorola produkuje koprocesory matematyczne, zarządzania pamięcią i
siecią. Jednocześnie istnieją opracowania niezależnych producentów.
Nowsze procesory mają wbudowane jednostki zmiennoprzecinkowe (MC 68040 i
nowsze) oraz układy zarządzania pamięcią MMU (MC 68030 i nowsze). Istnieje
cała rodzina specjalizowanych kontrolerów, z wbudowanymi koprocesorami
obsługi urządzeń wejścia/wyjścia np. sieci.
Intel 80x86
Firma Intel ma bardzo konserwatywne podejście do swoich wyrobów. Każdy
procesor jest następcą jakiegoś poprzednika, dziedziczy on jego cechy, w
tym wady. Z takiej "ciągłości" produkcji dość trudno rozróżnić rodziny
procesorów, do rodziny I80x86 można nawet zaliczyć układ Z 80 ze Spectruma,
mimo iż jego producentem jest firma Zilog.
Układ I8086 był pierwszym procesorem 16-bitowym, mimo to współczesne
procesory 16 i 32-bitowe znacznie odbiegają od jego architektury, są
zaledwie podobne. Uproszczony układ 8088 był podstawowym elementem
pierwszego "PC" jakim był IBM XT. W przeciwieństwie do układów Motoroli, w
rodzinie Intel "zalęgło" się mnóstwo niezgodności i niekonsekwencji, stąd
powiedzenie "procesor X i nowsze" nie ma tak ogólnego znaczenia.
Import niezbyt wygodnych cech procesorów 8-bitowych zdecydowanie
pogorszył funkcjonalność procesorów I80x86, zablokował możliwość łatwych
rozszerzeń i ulepszeń.
Rejestry
Układ Intel zawiera dość niezgrabnie uformowany "zlepek" rejestrów
różnego przeznaczenia. Zaledwie rejestr AX jest pseudo uniwersalny,
pozostałe mogą być wykorzystywane jedynie w bardzo generalnych
instrukcjach. Wykorzystanie odpowiedniego rejestru zawsze wiąże się z
ograniczeniami dostępnych trybów adresowania, są one również zależne od
rozmiaru danej. Każdy rejestr dzieli się na dwie 8-bitowe części. Jeśli
Drogi Czytelniku miałeś styczność z zacnymi komputerami ZX Spectrum, to
zauważysz uderzające podobieństwo procesorów Z 80 i I 8086 (pod niektórymi
względami Z 80 jest nawet lepszy, np.: posiadał dwie niezależne palety
rejestrów).
Oznacza to, że podczas pisania programu należy ciągle pamiętać, który
rejestr może być użyty podczas obliczeń, jakie tryby adresowania budujemy
danym rejestrem itd. Bardzo często brakuje rejestrów do wykonania danego
zadania, stąd konieczna jest masa instrukcji pomocniczych, przekładających
rejestry np. na stos. Podczas obliczeń bardziej koncentrujemy się
żonglerką rejestrami niż faktycznym algorytmem. Majabra.
Z "ogromnej" ilości 13 rejestrów 4 odpadają na zarządzanie bankami, gdyż
przestrzeń adresowa w przeciwieństwie do Motoroli jest zarządzana bankami o
długości 64KB. Wynika to z dziedziczenia cech procesorów 8-bitowych, które
przeważnie nie potrafią obsługiwać pamięci większej niż 64KB w sposób
liniowy. Do bezpośredniego wykorzystania nie nadają się również rejestry
IP (odpowiednik PC) oraz SP, który jest wskaźnikiem stosu. W Motoroli
wskaźnik stosu był zwykłym rejestrem adresowym, który w wyjątkowych
sytuacjach był traktowany odmiennie. W Intelu operacje mogą być
wykorzystywane tylko na jednym stosie, w komputerach XT nie ma nawet stosu
systemowego, ze względu na kompatybilność nie jest on szeroko używany
również w nowszych procesorach!
W praktyce jesteśmy ograniczeni do 4 rejestrów danych i dwóch adresowych,
przy czym dają one znacznie mniejsze możliwości niż odpowiedniki Motoroli.
Instrukcje
Instrukcje Intela są bardzo nieuniwersalne, większość z nich może być
używana jedynie w odniesieniu do jednego rejestru (AX). Bardzo często w
nazwie instrukcji zawarta jest informacja o rejestrach, stąd trzeba
pamiętać listę bezsensownych mnemoników. Rozmiar danej na jakiej operuje
instrukcja zawarty jest w nazwie rejestru, a nie instrukcji, co prowadzi do
częstych błędów.
Wreszcie najważniejsza cecha Intela - układy I 8086/88/286 są 16-bitowe i
nie potrafią liczyć na danych 32-bitowych nawet w ograniczonym zakresie.
Jest to ogromna wada tego procesora, gdyż program napisany na procesor
starszy, będzie niewiele szybszy na procesorze nowszym. W Motoroli
procesor nowszy automatycznie korzysta z pełnej 32-bitowości, przynajmniej
podwajając prędkość.
Pisząc program na dowolny procesor Motoroli zawsze korzystam z liczb
32-bitowych, gdyż procesory te mają przynajmniej (MC 68000-12) architekturę
16/32 bity. Napisanie programu 32-bitowego na Intelu spowoduje "wielkie
bum" na procesorach starszych od I 80386. Stąd prawie wszystkie programy
korzystają jedynie z antycznych 16 i 8 bitów znakomicie pogarszając
parametry nawet rzekomo wydajnych I 80486. Większość testów i porównań
prędkości zarówno wewnątrz rodziny Intel, jak i z innymi rodzinami jest
bardzo przekłamana ze względu na wymagania kompatybilności, stąd częste
używanie najwyżej 16-bitowych operacji (przynajmniej w komputerach IBM PC).
Co ciekawsze, tendencja 16 bitów dotyczy nie tylko programów użytkowych,
ale również systemów operacyjnych i języków programowania. Większość
kompilatorów zamyka się w 16-bitowym zakresie XT sprzed ponad dziesięciu
lat!
Kolejny paradoks w rodzinie Intel dotyczy niezgodności procesora I
8086/88 z kolejnymi procesorami. Nowsze modele muszą przechodzić w
specjalny tryb emulacji pradziada, w którym nie mogą korzystać z nowych
rozszerzeń. Z kolei w trybie rozszerzonym nie można wykonywać starych
programów. Oznacza to dalsze problemy z kompatybilnością oraz ograniczenia
w użyciu nowych rozszerzeń procesorów.
Dopiero w procesorach I 80386 oraz I 80486 dodano półśrodki polepszające
tę sytuację. Wymagają one jednak współpracy z systemami operacyjnymi,
której te jeszcze nie zapewniają.
Dalsze kłopoty w użyciu instrukcji dotyczą tzw. "rejestrów
uniwersalnych", które w praktyce służą jedynie do określonych celów.
Użycie wielu z instrukcji wymaga domyślnego ustawienia odpowiednich
wartości w rejestrach nie biorących udziału w operacji, przykładowo rejestr
CX musi zawierać ilość powtórzeń pętli w instrukcjach LOOP, ilość bajtów w
instrukcjach przesuwu itd. Instrukcje mnożenia, dzielenia, logiczne itd.
mogą być wykonane jedynie z użyciem rejestru AX.
Wreszcie "cudaczna" cecha procesora Intel dotyczy czytania danych z
pamięci i generacji adresów. Ze względu na bagaż "doświadczeń" z
procesorów 8 i 4 bitowych, procesor ten czyta dane przestawiając fragmenty.
Dana w pamięci zapisana jako: Bajt1 Bajt2 Bajt3 Bajt4
1 2 3 4 jest interpretowana jako $3412.
Instrukcje zawierające adres zawierają dość śmieszny podział na krótkie i
długie tryby, przy czym krótkie przesunięcie ma wartość 8-bitową, a długie
"aż" 16-to.
Tryby adresowania
Procesory MC 68000/10/12 dysponują 14 trybami adresowania. Są to
podstawowe schematy, wedle których pobiera się odpowiednią daną z pamięci.
Układ Intel potrafi operować jedynie 8 trybami, przy czym w porównaniu z
Motorolą dają one znacznie mniejsze możliwości niż odpowiedniki Motoroli.
Jedną z podstawowych cech różniących Intela i Motorolę są różne koncepcje
procesorów. Mała ilość rejestrów Intela jest dodatkowo przeciążana
prymitywnymi instrukcjami, nie pozwalają one na operacje typu
pamięć-pamięć, wymagając użycia i tak niewielu rejestrów. W układach
Motoroli nie tylko zarządzamy bardzo uniwersalnymi rejestrami (17 rejestrów
32-bitowych w porównaniu z czterema 16-bitowymi Intela), lecz dodatkowo
korzystamy z bardzo rozbudowanych trybów adresowania najczęściej
pozwalających na umieszczenie obu argumentów w pamięci.
Niektóre publikacje (głównie firmy Intel) porównują tryby adresowania
Motoroli i Intela, nadmiernie rozbudowując te ostatnie. Na przykład z
ogólnego trybu adresowania rejestrem indeksowym tworzą "dziwolągi" typu
"adresowanie indeksowe rejestrem X, adresowanie indeksowe rejestrem Y
itd...." Stąd czasami stwierdzają 23-28 trybów Intela wobec podstawowych 14
Motoroli. Gdyby identycznie "rozciągnęli" tryby Motoroli wyszłoby im
kilkaset wariantów wobec dwudziestu kilku Intela...
Tryby adresowania uległy rozszerzeniom zarówno w układach MC 68020 i
nowszych jak i I 80386. Jak zwykle na korzyść tego pierwszego.
Pamięć a procesor
Jak już wcześniej pokazałem, układ Motorola traktuje przestrzeń adresową
w pełni liniowo. Dowolna komórka pamięci jest osiągalna w dowolnym
momencie za pomocą bezpośrednio podawanego 32-bitowego adresu. Układ
Intela posiada koszmarny system segmentów. Odziedziczenie rozwiązań
procesorów 8-bitowych zadecydowało o wykorzystaniu jedynie 64KB bloku
pamięci, gdyż wszystkie rejestry tworzące adres są jedynie 16 bitowe.
Procesor dysponuje 4 blokami po 64KB każdy: - segment danych DS; - segment
stosu SS; - segment programu CS; - segment dodatkowy ES.
Aby choć trochę odróżnić komputery ZX Spectrum i IBM PC firma Intel
wprowadziła specjalne rejestry segmentowe. Są one w odpowiedni sposób
dodawane do adresu generowanego podczas wykonywania instrukcji, wskazując
upatrzoną komórkę w 64KB segmentach. Zamiast 64KB otrzymujemy jakże
przestronną przestrzeń 1MB (Motorola ma przestrzeń liniową 4GB).
Stąd przed dostępem do jakichkolwiek danych musimy złożyć odpowiedni tryb
adresowania, uprzednio ładując odpowiedni rejestr segmentowy. Aż trudno
uwierzyć, że programy na Intela robią cokolwiek innego (np. realizacja
planowanego algorytmu) oprócz ciągłego przekładania rejestrów
"uniwersalnych" oraz korygowania rejestrów segmentowych.
W procesorach I 80286 i nowszych dodano tryb systemowy oraz związany z
nim układ zarządzania pamięcią. Polepsza on nieco beznadziejną współpracę
z pamięcią tego procesora, chociaż takie sztuczne złożenie procesora
mającego swoje źródła w konstrukcjach 4-bitowych i koncepcji nowoczesnego
zarządzania pamięcią, bardzo skomplikowała jego pracę i budowę, skutecznie
utrudniając tworzenie systemów operacyjnych, jak i zwykłych programów z
użyciem języków niższego poziomu.
Operowanie na danych
Procesor I 8086 operuje jedynie na bajtach i słowach. Jego następca I
80386 uległ rozszerzeniu do 32 bitów, jednak jest to raczej sztuczne
rozwiązanie. Do ośmiu najważniejszych rejestrów dodano dodatkowe 32 bity,
jednocześnie wprowadzając nowy typ danych. Procesory I 80386/486 mogą
dodatkowo obsługiwać pojedyncze bity grupowane w pola bitowe (taką "sztukę"
może wykonać nawet praszczur MC 68000, rozszerzając możliwości w MC 68020).
Wprawdzie można obsługiwać dane wielokrotnej precyzji, jednak trzeba
wspierać się ogromną ilością instrukcji pomocniczych, które tworzą
namiastkę złożonych trybów adresowania Motoroli (głównie -(An), (An)+).
Procesor Intel ma zestaw instrukcji specjalnych, które potrafią operować na
blokach, używając zestawu rejestrów definiujących jego parametry. Do
wprowadzenia procesora MC 68010/12 Motorola nie potrafiła na tyle
efektywnie obsługiwać dłuższych łańcuchów i list. Jednak nowoczesne
procesory tej rodziny (68010 i nowsze) posiadają pamięć cache automatycznie
rozpoznającą pętle operujące na blokach, przetwarzając dane efektywniej niż
Intel.
Koprocesory
Intel dość szybko zauważył marną wydajność swojego procesora, stąd
opracowanie koprocesora I 8087 było szybsze niż koprocesora MC 68881.
Podczas opracowywania interface'u między procesorem a układem I 8087, nie
chciano stworzyć uniwersalnego sposobu wymiany informacji z dowolnymi
zasobami sprzętowymi jak w wypadku Motoroli, dążono raczej do najprostszego
technologicznie połączenia. Koprocesor Intela musi być w bezpośrednim
sąsiedztwie procesora, gdyż korzysta ze specjalnych linii tworzących
protokół z procesorem głównym. Takie dążenie do z pozoru najprostszego
rozwiązania jest typowe dla firm Intel i IBM, jednak w obu przypadkach
kończy się ogromnymi problemami w unowocześnianiu sprzętu i pisaniu
programów na takie "podresowane" urządzenia.
W większości wypadków procesor musi czekać na wykonanie operacji przez
koprocesor, zsynchronizowanie obu układów jest trudnym zadaniem.
Wprowadzenie wielozadaniowego systemu operacyjnego na ten procesor wiąże
się zawsze z dużymi problemami, gdyż wykonywanie operacji przez koprocesor
polega raczej na wydawaniu zleceń niż obustronnych potwierdzeń.
Wreszcie procesor może komunikować się tylko z jednym koprocesorem, bez
możliwości użycia innego układu niż FPU Intel 8087/287/387. Procesor
nowszy nie może korzystać ze starszego koprocesora, co utrudnia zmianę
konfiguracji (przykładowo - w Amidze możemy mieć koprocesor na płycie i
łączyć go z dowolnym procesorem dołączonym z zewnątrz).
Business is business
Zamiast podsumowania kilka słów o zastosowaniu obu układów. Wprowadzenie
układu I 8086 nie wystarczyło, aby zdobyć jego popularność. Dopiero po
wprowadzeniu systemu operacyjnego CP/M układ ten zdobył większy zbyt.
Zadecydowało używanie w komputerach niezależnych producentów i mit kodu
przenoszonego z platformy na platformę.
Procesor I 8086 wprowadzono z myślą kontynuowania linii rozpoczynającej
się od 4004, jednak system opracowany na ten procesor przez firmę Intel nie
zyskał odpowiedniego poparcia. Dopiero wprowadzenie komputera IBM PC, dało
jakąkolwiek nadzieję dla tego układu. Zarówno procesor, jak i oparty na
nim komputer nie miały zbyt wielkich zalet, o powodzeniu zadecydował
prestiż dawniejszych konstrukcji IBM. Stąd też ten prosty "terminal
znakowy" ma dzisiaj tak duże powodzenie. Szkoda tylko, że z chwilą
wprowadzenia na rynek komputera PC firma IBM, aż do dzisiaj notuje
straty...
Procesor I 8086 nie jest stosowany w zbyt wielu komputerach
niekompatybilnych z narzuceniami IBM.
Firma Motorola wprowadziła układ MC 68000 z myślą o nowoczesnych
zastosowaniach, stawiając nacisk na efektywność kompilatorów i
rozszerzalność. Z góry zakładano pracę pod kontrolą systemów
wielozadaniowych oraz opanowanie rynku kontrolerów. Wszystkie założenia
Motoroli spełniły się znakomicie.
Układ MC 68000 zdominował rynek wydajnych stacji graficznych oraz
standardy przemysłowe. Korzystają z niego stacje robocze SUN, HP,
komputery Amiga i Mac oraz większość sterowników począwszy od drukarek
laserowych, modemów i sprzętu pomiarowego, na urządzeniach militarnych
skończywszy. W tej klasie nie liczą się sentymenty przestarzałego
oprogramowania lub opracowań sprzętowych, liczy się jakość.
Hej mcbarło ciekawy jest tekst z nieistniejacego juz Amigowca - ogólny zarys :) Przeczytaj cierpliwości :)
IBM PC kontra AMIGA
Powszechnie wiadomo, że spory użytkowników różnych rodzajów komputerów
były, są i będą istniały. Jednak twierdzenia, bądź porównania są często
formułowane pod wpływem emocji i nie zawsze są zgodne z prawdą (Patrz
niektóre czasopisma IBMowskie, które czasami napiszą coś o Amidze).
Wynika to w dużej mierze z nieznajomości tematu, a co za tym idzie z
wyciągania wniosków na podstawie mitów. Poniższy artykuł jest próbą
rzeczowego i uporządkowanego porównania dwóch światów IBMa i AMIGI.
(przyp. red.)
Zrealizowanie w/w zamierzenia nie jest możliwe bez uregulowania pewnych
zakresów tematycznych, tak więc pozwoliłem sobie wyodrębnić następujące
kryteria porównania: - procesor Motorola vs. Intel; - hardware Amigi vs.
IBMa; - software AmigaOS vs. MS-DOS & Windows; - programy podzielone na
odpowiednie grupy tematyczne.
IBM PC. To konstrukcja, która powstała w chwili, gdy Sinclair zbudował
swój ZX 81. Był to pierwszy komputer wykorzystujący zarówno I8068, jak i w
ogóle 16-bitową technikę. Ze względów ekonomicznych i technologicznych
wykorzystano 8/16 bitową wersję Intela - 8088. Pierwsze egzemplarze
posiadały prawie 16 KB pamięci, miały dostęp do "pamięci taśmowej", czyli
magnetofonu, a wyświetlana grafika była układana z czarno - białych znaków
semigraficznych. Mimo zalet niewiele większych od tych oferowanych przez
ZXy, czy inne ówczesne komputery osobiste, komputer ten przyjął się na
rynku jako swoisty standard. Wszystko z nim związane było (i jest)
przereklamowane, podejście uformowane przez mity i bajki wyssane z palca na
niewiarygodną skalę (biedny palec). Obie ówczesne konstrukcje - IBM PC i
ZX 81, oprócz czasu wydania, mają bardzo wiele cech wspólnych, począwszy od
budowy procesora na architekturze komputera skończywszy.
Amiga. Jej oszałamiająca kariera zaczęła się w roku 1985, kiedy to
Commodore pokazał nowy komputer - A1000. Posiadał on bardzo szybki
32/16-bitowy procesor MC 68000 (w tamtych czasach 68000 i jego kuzyn MC
68010 były stosowane jedynie w najszybszych stacjach graficznych i
roboczych: Sun, Apollo, itp.0, oszałamiającą grafikę aż w 4096 kolorach,
pierwszy produkowany seryjnie układ generujący dźwięk stereo,
wielozadaniowy system operacyjny, itd. W ciągu kolejnych lat Amiga była
jedynym komputerem wieloprocesorowym, spośród komputerów 16 i 32-bitowych
jako jedyna posiada system sprite'ów. Amiga znacznie przerastała
jakikolwiek dostępne systemy komputerowe, jej możliwości były porównywalne
jedynie z lepszymi stacjami roboczymi. A jednak nie tylko nie stała się
popularna - została zepchnięta do kategorii superkomputerów domowych. Brak
marketingu i jakiegokolwiek poparcia ze strony Commodore tylko pogarszał
sytuację, hasło "multimedia" było utożsamiane z grami przez osoby bardziej
"ograniczone", natomiast osoby "światłe" wciąż czekały na jego nadejście
zupełnie ignorując istnienie multimedialnego komputera Amiga.
Po tym drobnym wstępie rozpoczynam test porównawczy dwóch rodzin
komputerów: doskonale nam znanych Amig firmy Commodore oraz IBM PC i
kompatybilnych produkowanych przez wiele firm. W ciągu cyklu porównamy
kolejno: - procesory komputerów, rodziny Intel 80x86 oraz Motorola MC
680x0; - architekturę obu komputerów; - system operacyjny; - oprogramowanie
niezależnych producentów.
W przeciwieństwie do dość popularnych testów typu "komputer X jest
lepszy, bo jest lepszy" każdą opinię i uwagę postaram się dokładnie
wyjaśnić i poprzeć. W każdej części testu podam głównie fakty związane z
tematem, bez nadmiernego interpretowania. Dzisiaj porównanie procesorów, a
w kolejnych wydaniach następne punkty programu.
Procesory Intel i Motorola
Obie firmy są najważniejszymi potentatami rynków komputerowych.
Produkują one nie tylko procesory, lecz całą gamę układów logicznych i
analogowych. Firma Motorola przoduje w opracowaniach sieciowych, urządzeń
radiowych i komputerów. Intel produkuje wysokiej klasy modemy oraz
popularne układy elektroniczne. MC 680x0
Firma Motorola ma bardzo ciekawą strategię rozwoju procesorów. Co kilka
lat w firmie tej powstaje nowa rodzina procesorów, niezależna od
pozostałych opracowań, charakteryzująca się praktycznie 100%
kompatybilnością wszystkich układów rodziny. Pomiędzy rodzinami
przenoszone są jedynie główne opracowania technologiczne, szczegóły
konstrukcyjne jak zestaw instrukcji i rejestrów, formaty danych i interface
z urządzeniami zewnętrznymi nie są dziedziczone z rodziny starszej na
nowszą. Szczególnie znane są rodziny: - MC 68xxx - wykorzystywane w
Amigach, Macach, Atari ST / TT / Falcon, Sun, itd.; - MC 88xxx - rodzina
RISC; - DSP 56xxx - rodzina procesorów sygnałów cyfrowych, wykorzystywanych
np. w komputerze Atari Falcon; - PowerPC - najnowsza rodzina procesorów,
mająca połączyć możliwości porównywanych procesorów MC 68xxx oraz Intel
80x86.
Szczególnie wysoką pozycję ma rodzina MC 68xxx wykorzystywana w naszych
poczciwych Amigach, łączy ona głównie zalety pozostałych rodzin. Najnowsze
procesory tej rodziny posiadają symetryczną architekturę superskalarną
zapożyczoną od MC 88xxx, bardzo szeroką listę instrukcji charakterystyczną
dla procesorów CISC (ang. Complex Instruction Set Computer - złożona lista
rozkazów w przeciwieństwie do RISCów) oraz rozwinięty system rejestrów,
charakterystyczny raczej dla nowoczesnych superminikomputerów niż innych
CISCów.
Rodzina ta zaczęła się od procesora MC 68000, który był konstrukcją
zarówno 16, jak i 32-bitową. Programista używał wszystkich cech komputerów
32-bitowych, natomiast projektant systemów komputerowych - 16-bitowych
układów zewnętrznych. Zestaw rejestrów z tego procesora jest identyczny
dla jego następców, różnią się one jedynie rozszerzonym zestawem instrukcji
i rejestrami systemowymi.
Rejestry
W podstawowym języku każdego - asemblerze używane są specjalne
"pojemniki" na dane. Ich ilość oraz łatwość użycia w decydującym stopniu
tworzą jakość i prędkość komputera. Wszystkie rejestry "motorolki" mają
długość 32 bitów i są podzielone na rejestry danych i adresowych. W
przeciwieństwie do procesora Intel, rejestry te mają jedynie różne numery i
nie mają specjalnych cech w obrębie rejestrów jednej grupy (danych lub
adresowych). Oznacza to, że np. operację dodawania możemy wykonać z
pomocą dowolnych rejestrów, z dowolną precyzją: - bajtu (8 bitów); - słowa
(16 bitów); - długiego słowa (32 bity).
Każdy rejestr może zawierać dane podczas dowolnej operacji, dowolny z
nich może uczestniczyć w tworzeniu skomplikowanych trybów adresowania.
Istnieje bardzo szybka instrukcja zapamiętująca wybrany blok rejestrów na
stosie.
Instrukcje
Każdy procesor potrafi wykonać zestaw czynności określanych jako
instrukcje. Instrukcja jest odpowiednio zbudowaną liczbą, rozpoznawaną
przez procesor. Procesory MC 68xxx dysponują kilkoma tysiącami instrukcji
tworzonymi z ponad stu podstawowych. Tak "zupełnie" podstawowych
instrukcji jest nieco ponad 40, dodając różne tryby pracy, tryby
adresowania i rozmiary otrzymujemy instrukcje pochodne. Każda instrukcja
pracuje z większością dostępnych trybów adresowania, czyli sposobami
otrzymania danych "substratów" tworzących podczas operacji daną/dane
"produkty". Zupełnie oczywistą cechą jest używanie dowolnych rejestrów do
przechowywania danych, jak i konstruowania trybów adresowania.
Zestaw instrukcji procesora MC 68000 jest kodowany na minimum 16 bitach,
czyli w pamięci 1 MB mieści się nieco ponad pół miliona instrukcji.
Praktycznie każda instrukcja operuje na danych 8, 16 i 32-bitowych,
pojedyncze pracują na danych ustalonej długości. Formaty instrukcji
zostały zaplanowane ze spokojnym namysłem, w przeciwieństwie do Intela
zapewniają praktycznie dowolnie rozszerzenia i nowe tryby adresowania.
Procesor MC 68000 zawiera bardzo wiele instrukcji nie mających
jakiegokolwiek odpowiednika Intelu. Instrukcji warunkowych jest
kilkadziesiąt - Intel ma ich kilkanaście. Motorolka posiada unikalne
instrukcje operujące na pojedynczych bitach, pozwalając na testowanie,
negację, ustawianie i gaszenie dowolnie wybranego bitu, bez zmiany
pozostałych. Mechanizm ten jest jeszcze bardziej użyteczny po wprowadzeniu
pól bitowych w procesorze MC 68020. na tak "zaawansowane" operacje
użytkownicy blaszaków ze "Szwindel inside" musieli czekać aż na I 80386 (8
lat), w praktyce bez możliwości ich wykorzystania (z uwagi na znikomą
kompatybilność tego procesora ze starszymi procesorami).
Tryb adresowania
Podczas dowolnych obliczeń operujemy na danych ustalonego typu. Dla
procesora MC 680x0 praktycznie wszystkie instrukcje operują na tych samych
danych: 8,16 i 32 bity. Aby w trakcie obliczeń użyć liczby, trzeba ją
najpierw "wczytać" do procesora używając odpowiedniego trybu adresowania.
Jest to sposób, w jaki wskażemy liczbę, np.: ADDI.L#A,D0 ;Dodaj liczbę "A"
do liczby w rejestrze D0.
;Rejestr D0 zawiera
;liczbę o 32-bitowej długości, jego
;zawartość jest zmieniana na sumę liczby
;"A" i poprzedniej zawartości rejestru. MOVE.L D3,(A7) ;Liczba z
rejestru D3 jest przesłana do
;komórki o adresie zawartym w rejestrze A7.
Instrukcje Motoroli mają dość specyficzną cechę - każda instrukcja ma
kilka odmian swojej podstawowej formy, zależnej od dostępnych jej trybów
adresowania, np.: ADDx.s , ADD - dodawanie podstawowe - dostępne
prawie wszystkie tryby adresowania; ADDA - dodawanie z wynikiem
pozostawionym w rejestrze adresowym; ADDQ - dodawanie z ograniczonym
argumentem ; ADDI - dodawanie z daną natychmiastową jako argument .
Jeszcze raz przypominam, rozmiar instrukcji "s" (.B, .W, .L) jest dowolny
dla wszystkich trybów adresowania. Grupa instrukcji wyznaczonych literą
"x", różni się przeważnie pierwszym argumentem - instrukcja podstawowa
(ADD) operuje na uniwersalnych danych i , jednak ogranicza
stosowanie niektórych trybów adresowania przy specyficznych trybach
. Instrukcja zmienia niektóre właściwości, stąd większość instrukcji ma
właśnie taki format.
Tryby adresowania stosowane w procesorze MC 68000 są właściwe raczej dla
minikomputerów niż procesorów jednoukładowych. Oprócz złożonych trybów
wykorzystujących wielokrotne rejestry indeksowe, mają unikalny tryb:
Instrukcja , (An)+ Instrukcja ,-(An)
Przy korzystaniu z tego trybu, dana jest wskazywana przez dowolny rejestr
adresowy An, a zawartość tego rejestru jest zwiększana tak, by wskazywać
następną daną. Druga instrukcja najpierw ustawia An na kolejnej danej,
dopiero potem jest ona adresowana. Zastosowanie tych trybów ma szereg
zalet nad procesorem Intel: - w bardzo prosty sposób można stworzyć ciąg
instrukcji obrabiających dane dowolnej precyzji (np. 1024-bitowe); -
większe struktury danych jak np. tablice czy łańcuchy są bardzo efektywnie
wykorzystywane; - wykorzystanie dowolnej instrukcji i trybów -(An), (An)+
odpowiada dwóm instrukcjom Intela potrzebnym do obróbki danych na stosie.
Taka implementacja mechanizmu stosów daje nam oprócz prędkości ilość
stosów równą ilości rejestrów adresowych - 9 dla MC 68000 i 10 dla MC
68020. Dla porównania: Intel 8086 z XT ma tylko jeden stos, nowsze
Inteliny są równie "zaawansowane" - aż dwa stosy!!!
Pamięć a procesor
Do ogromnej przewagi Motoroli nad Intelem przyczyniły się dwa genialne
pomysły. Wprowadzenie 32-bitowych rejestrów i przestrzeń adresowana
generowana bezpośrednio na podstawie 32 bitów. W praktyce jedna cecha
automatycznie wysunęła drugą.
Każdy procesor rodziny MC 68000 generuje pełny 32-bitowy adres
bezpośrednio generowany w naszym programie i każdej jego instrukcji,
odwzorowywany na liniową przestrzeń 4 GB. Nie ma idiotycznych podziałów na
segmenty z Intela, w dowolnym momencie mamy dostęp do dowolnej komórki. W
generowaniu adresów bardzo pomaga zestaw uniwersalnych (w obrębie grupy)
rejestrów adresowych A0 - A7, które mogą bezpośrednio wskazywać komórkę,
jak i brać udział w tworzeniu odpowiedniego trybu adresowania.
Podział rejestrów na dwie grupy ma jeszcze jedną zaletę - operacje na
danych mogą być w pełni przeplatane z operacjami przygotowującymi
odpowiedni adres. Jest to zapewnione przez odpowiednie traktowanie
znaczników. Niestety są również drobne wady - tworzenie 32-bitowego adresu
wydłuża przestrzeń pamięci przydzielaną na instrukcję, a rejestry adresowe
nie mogą być dzielone na części 8-bitowe. Cóż, nikt i nic nie jest
doskonałe.
Operowanie na danych
O ogromnej elastyczności Motoroli jesteś już przekonany. Dodam jeszcze
słowo o danych wielokrotnej precyzji. Mimo iż zakres 32 bitów jest w wielu
wypadkach wystarczający, podczas wielu obliczeń korzysta się z liczb o
znacznie wyższej precyzji, np. 128 bitów. Jeszcze częściej korzysta się z
liczb rzeczywistych, realizowanych głównie w formacie zmiennoprzecinkowym
80 bitów. Stałoprzecinkowe operacje pozwalają na bezpośrednie korzystanie
z trybów predekrement i postinkrement. Pozwalają one na tworzenie operacji
(np. makroinstrukcji) operujących na danych dowolnej precyzji.
W MC 68000 nie było 64-bitowych operacji dzielenia i mnożenia, jest to
jedyna cecha odtrącająca ten procesor od w pełni 32-bitowych maszynek. Na
szczęście nowszy procesor MC 68020 posiada operacje 64-bitowe mnożenia i
dzielenia, ściśle - dzielona jest 64-bitowa liczba przez 32-bitowe dając
wynik 64-bitowy. Dodane są również operacje uproszczone, przydatne przy
szybkich obliczeniach oraz - realizacji obliczeń na danych wielokrotnej
precyzji.
Procesory te nie potrafią bezpośrednio liczyć na danych
zmiennoprzecinkowych, w tym celu Motorola wprowadziła bardzo wydajne
koprocesory: MC 68881 i jego nowszego kuzyna MC 68882. W nowszych
procesorach MC 68040/60 są one wbudowane we wnętrze procesora dając jeszcze
większą wydajność niż para MC 68030 i MC 68882.
Koprocesory
Firma Motorola zupełnie zmieniła dotychczasowe definicje koprocesorów.
Jest on dowolnym rozszerzeniem sprzętowym komunikujących się z procesorem
za pomocą specjalizowanego protokołu wymiany żądań i potwierdzeń. W
przeciwieństwie do Intela jest to protokół programowy, co znacznie podnosi
jego funkcjonalność i daje możliwość podłączenia dowolnych zasobów
sprzętowych. Procesor rozpoznaje stały zestaw rejestrów w każdym
procesorze, zostawiając w nich ustalone informacje potwierdzające gotowość
od wykonania żądania, potwierdzenie wykonania poprzedniej informacji itp.
Informacje te mają dosyć niski poziom, zapewniając budowanie dowolnych
protokołów wysokiego poziomu. Jednocześnie komunikacja z koprocesorem jest
wykonywana przez odpowiednie wbudowane mechanizmy, co odciąża programistę
od układania takich protokołów.
Procesory MC 68000 mogą współpracować z ośmioma koprocesorami
jednocześnie, przynajmniej tyle obsługuje mikrokod odpowiedzialny za
generację protokołów. Koprocesory mogą mieć dowolne zasoby sprzętowe
(rejestry, wewnętrzną pamięć) oraz operować na dowolnych danych. W chwili
obecnej Motorola produkuje koprocesory matematyczne, zarządzania pamięcią i
siecią. Jednocześnie istnieją opracowania niezależnych producentów.
Nowsze procesory mają wbudowane jednostki zmiennoprzecinkowe (MC 68040 i
nowsze) oraz układy zarządzania pamięcią MMU (MC 68030 i nowsze). Istnieje
cała rodzina specjalizowanych kontrolerów, z wbudowanymi koprocesorami
obsługi urządzeń wejścia/wyjścia np. sieci.
Intel 80x86
Firma Intel ma bardzo konserwatywne podejście do swoich wyrobów. Każdy
procesor jest następcą jakiegoś poprzednika, dziedziczy on jego cechy, w
tym wady. Z takiej "ciągłości" produkcji dość trudno rozróżnić rodziny
procesorów, do rodziny I80x86 można nawet zaliczyć układ Z 80 ze Spectruma,
mimo iż jego producentem jest firma Zilog.
Układ I8086 był pierwszym procesorem 16-bitowym, mimo to współczesne
procesory 16 i 32-bitowe znacznie odbiegają od jego architektury, są
zaledwie podobne. Uproszczony układ 8088 był podstawowym elementem
pierwszego "PC" jakim był IBM XT. W przeciwieństwie do układów Motoroli, w
rodzinie Intel "zalęgło" się mnóstwo niezgodności i niekonsekwencji, stąd
powiedzenie "procesor X i nowsze" nie ma tak ogólnego znaczenia.
Import niezbyt wygodnych cech procesorów 8-bitowych zdecydowanie
pogorszył funkcjonalność procesorów I80x86, zablokował możliwość łatwych
rozszerzeń i ulepszeń.
Rejestry
Układ Intel zawiera dość niezgrabnie uformowany "zlepek" rejestrów
różnego przeznaczenia. Zaledwie rejestr AX jest pseudo uniwersalny,
pozostałe mogą być wykorzystywane jedynie w bardzo generalnych
instrukcjach. Wykorzystanie odpowiedniego rejestru zawsze wiąże się z
ograniczeniami dostępnych trybów adresowania, są one również zależne od
rozmiaru danej. Każdy rejestr dzieli się na dwie 8-bitowe części. Jeśli
Drogi Czytelniku miałeś styczność z zacnymi komputerami ZX Spectrum, to
zauważysz uderzające podobieństwo procesorów Z 80 i I 8086 (pod niektórymi
względami Z 80 jest nawet lepszy, np.: posiadał dwie niezależne palety
rejestrów).
Oznacza to, że podczas pisania programu należy ciągle pamiętać, który
rejestr może być użyty podczas obliczeń, jakie tryby adresowania budujemy
danym rejestrem itd. Bardzo często brakuje rejestrów do wykonania danego
zadania, stąd konieczna jest masa instrukcji pomocniczych, przekładających
rejestry np. na stos. Podczas obliczeń bardziej koncentrujemy się
żonglerką rejestrami niż faktycznym algorytmem. Majabra.
Z "ogromnej" ilości 13 rejestrów 4 odpadają na zarządzanie bankami, gdyż
przestrzeń adresowa w przeciwieństwie do Motoroli jest zarządzana bankami o
długości 64KB. Wynika to z dziedziczenia cech procesorów 8-bitowych, które
przeważnie nie potrafią obsługiwać pamięci większej niż 64KB w sposób
liniowy. Do bezpośredniego wykorzystania nie nadają się również rejestry
IP (odpowiednik PC) oraz SP, który jest wskaźnikiem stosu. W Motoroli
wskaźnik stosu był zwykłym rejestrem adresowym, który w wyjątkowych
sytuacjach był traktowany odmiennie. W Intelu operacje mogą być
wykorzystywane tylko na jednym stosie, w komputerach XT nie ma nawet stosu
systemowego, ze względu na kompatybilność nie jest on szeroko używany
również w nowszych procesorach!
W praktyce jesteśmy ograniczeni do 4 rejestrów danych i dwóch adresowych,
przy czym dają one znacznie mniejsze możliwości niż odpowiedniki Motoroli.
Instrukcje
Instrukcje Intela są bardzo nieuniwersalne, większość z nich może być
używana jedynie w odniesieniu do jednego rejestru (AX). Bardzo często w
nazwie instrukcji zawarta jest informacja o rejestrach, stąd trzeba
pamiętać listę bezsensownych mnemoników. Rozmiar danej na jakiej operuje
instrukcja zawarty jest w nazwie rejestru, a nie instrukcji, co prowadzi do
częstych błędów.
Wreszcie najważniejsza cecha Intela - układy I 8086/88/286 są 16-bitowe i
nie potrafią liczyć na danych 32-bitowych nawet w ograniczonym zakresie.
Jest to ogromna wada tego procesora, gdyż program napisany na procesor
starszy, będzie niewiele szybszy na procesorze nowszym. W Motoroli
procesor nowszy automatycznie korzysta z pełnej 32-bitowości, przynajmniej
podwajając prędkość.
Pisząc program na dowolny procesor Motoroli zawsze korzystam z liczb
32-bitowych, gdyż procesory te mają przynajmniej (MC 68000-12) architekturę
16/32 bity. Napisanie programu 32-bitowego na Intelu spowoduje "wielkie
bum" na procesorach starszych od I 80386. Stąd prawie wszystkie programy
korzystają jedynie z antycznych 16 i 8 bitów znakomicie pogarszając
parametry nawet rzekomo wydajnych I 80486. Większość testów i porównań
prędkości zarówno wewnątrz rodziny Intel, jak i z innymi rodzinami jest
bardzo przekłamana ze względu na wymagania kompatybilności, stąd częste
używanie najwyżej 16-bitowych operacji (przynajmniej w komputerach IBM PC).
Co ciekawsze, tendencja 16 bitów dotyczy nie tylko programów użytkowych,
ale również systemów operacyjnych i języków programowania. Większość
kompilatorów zamyka się w 16-bitowym zakresie XT sprzed ponad dziesięciu
lat!
Kolejny paradoks w rodzinie Intel dotyczy niezgodności procesora I
8086/88 z kolejnymi procesorami. Nowsze modele muszą przechodzić w
specjalny tryb emulacji pradziada, w którym nie mogą korzystać z nowych
rozszerzeń. Z kolei w trybie rozszerzonym nie można wykonywać starych
programów. Oznacza to dalsze problemy z kompatybilnością oraz ograniczenia
w użyciu nowych rozszerzeń procesorów.
Dopiero w procesorach I 80386 oraz I 80486 dodano półśrodki polepszające
tę sytuację. Wymagają one jednak współpracy z systemami operacyjnymi,
której te jeszcze nie zapewniają.
Dalsze kłopoty w użyciu instrukcji dotyczą tzw. "rejestrów
uniwersalnych", które w praktyce służą jedynie do określonych celów.
Użycie wielu z instrukcji wymaga domyślnego ustawienia odpowiednich
wartości w rejestrach nie biorących udziału w operacji, przykładowo rejestr
CX musi zawierać ilość powtórzeń pętli w instrukcjach LOOP, ilość bajtów w
instrukcjach przesuwu itd. Instrukcje mnożenia, dzielenia, logiczne itd.
mogą być wykonane jedynie z użyciem rejestru AX.
Wreszcie "cudaczna" cecha procesora Intel dotyczy czytania danych z
pamięci i generacji adresów. Ze względu na bagaż "doświadczeń" z
procesorów 8 i 4 bitowych, procesor ten czyta dane przestawiając fragmenty.
Dana w pamięci zapisana jako: Bajt1 Bajt2 Bajt3 Bajt4
1 2 3 4 jest interpretowana jako $3412.
Instrukcje zawierające adres zawierają dość śmieszny podział na krótkie i
długie tryby, przy czym krótkie przesunięcie ma wartość 8-bitową, a długie
"aż" 16-to.
Tryby adresowania
Procesory MC 68000/10/12 dysponują 14 trybami adresowania. Są to
podstawowe schematy, wedle których pobiera się odpowiednią daną z pamięci.
Układ Intel potrafi operować jedynie 8 trybami, przy czym w porównaniu z
Motorolą dają one znacznie mniejsze możliwości niż odpowiedniki Motoroli.
Jedną z podstawowych cech różniących Intela i Motorolę są różne koncepcje
procesorów. Mała ilość rejestrów Intela jest dodatkowo przeciążana
prymitywnymi instrukcjami, nie pozwalają one na operacje typu
pamięć-pamięć, wymagając użycia i tak niewielu rejestrów. W układach
Motoroli nie tylko zarządzamy bardzo uniwersalnymi rejestrami (17 rejestrów
32-bitowych w porównaniu z czterema 16-bitowymi Intela), lecz dodatkowo
korzystamy z bardzo rozbudowanych trybów adresowania najczęściej
pozwalających na umieszczenie obu argumentów w pamięci.
Niektóre publikacje (głównie firmy Intel) porównują tryby adresowania
Motoroli i Intela, nadmiernie rozbudowując te ostatnie. Na przykład z
ogólnego trybu adresowania rejestrem indeksowym tworzą "dziwolągi" typu
"adresowanie indeksowe rejestrem X, adresowanie indeksowe rejestrem Y
itd...." Stąd czasami stwierdzają 23-28 trybów Intela wobec podstawowych 14
Motoroli. Gdyby identycznie "rozciągnęli" tryby Motoroli wyszłoby im
kilkaset wariantów wobec dwudziestu kilku Intela...
Tryby adresowania uległy rozszerzeniom zarówno w układach MC 68020 i
nowszych jak i I 80386. Jak zwykle na korzyść tego pierwszego.
Pamięć a procesor
Jak już wcześniej pokazałem, układ Motorola traktuje przestrzeń adresową
w pełni liniowo. Dowolna komórka pamięci jest osiągalna w dowolnym
momencie za pomocą bezpośrednio podawanego 32-bitowego adresu. Układ
Intela posiada koszmarny system segmentów. Odziedziczenie rozwiązań
procesorów 8-bitowych zadecydowało o wykorzystaniu jedynie 64KB bloku
pamięci, gdyż wszystkie rejestry tworzące adres są jedynie 16 bitowe.
Procesor dysponuje 4 blokami po 64KB każdy: - segment danych DS; - segment
stosu SS; - segment programu CS; - segment dodatkowy ES.
Aby choć trochę odróżnić komputery ZX Spectrum i IBM PC firma Intel
wprowadziła specjalne rejestry segmentowe. Są one w odpowiedni sposób
dodawane do adresu generowanego podczas wykonywania instrukcji, wskazując
upatrzoną komórkę w 64KB segmentach. Zamiast 64KB otrzymujemy jakże
przestronną przestrzeń 1MB (Motorola ma przestrzeń liniową 4GB).
Stąd przed dostępem do jakichkolwiek danych musimy złożyć odpowiedni tryb
adresowania, uprzednio ładując odpowiedni rejestr segmentowy. Aż trudno
uwierzyć, że programy na Intela robią cokolwiek innego (np. realizacja
planowanego algorytmu) oprócz ciągłego przekładania rejestrów
"uniwersalnych" oraz korygowania rejestrów segmentowych.
W procesorach I 80286 i nowszych dodano tryb systemowy oraz związany z
nim układ zarządzania pamięcią. Polepsza on nieco beznadziejną współpracę
z pamięcią tego procesora, chociaż takie sztuczne złożenie procesora
mającego swoje źródła w konstrukcjach 4-bitowych i koncepcji nowoczesnego
zarządzania pamięcią, bardzo skomplikowała jego pracę i budowę, skutecznie
utrudniając tworzenie systemów operacyjnych, jak i zwykłych programów z
użyciem języków niższego poziomu.
Operowanie na danych
Procesor I 8086 operuje jedynie na bajtach i słowach. Jego następca I
80386 uległ rozszerzeniu do 32 bitów, jednak jest to raczej sztuczne
rozwiązanie. Do ośmiu najważniejszych rejestrów dodano dodatkowe 32 bity,
jednocześnie wprowadzając nowy typ danych. Procesory I 80386/486 mogą
dodatkowo obsługiwać pojedyncze bity grupowane w pola bitowe (taką "sztukę"
może wykonać nawet praszczur MC 68000, rozszerzając możliwości w MC 68020).
Wprawdzie można obsługiwać dane wielokrotnej precyzji, jednak trzeba
wspierać się ogromną ilością instrukcji pomocniczych, które tworzą
namiastkę złożonych trybów adresowania Motoroli (głównie -(An), (An)+).
Procesor Intel ma zestaw instrukcji specjalnych, które potrafią operować na
blokach, używając zestawu rejestrów definiujących jego parametry. Do
wprowadzenia procesora MC 68010/12 Motorola nie potrafiła na tyle
efektywnie obsługiwać dłuższych łańcuchów i list. Jednak nowoczesne
procesory tej rodziny (68010 i nowsze) posiadają pamięć cache automatycznie
rozpoznającą pętle operujące na blokach, przetwarzając dane efektywniej niż
Intel.
Koprocesory
Intel dość szybko zauważył marną wydajność swojego procesora, stąd
opracowanie koprocesora I 8087 było szybsze niż koprocesora MC 68881.
Podczas opracowywania interface'u między procesorem a układem I 8087, nie
chciano stworzyć uniwersalnego sposobu wymiany informacji z dowolnymi
zasobami sprzętowymi jak w wypadku Motoroli, dążono raczej do najprostszego
technologicznie połączenia. Koprocesor Intela musi być w bezpośrednim
sąsiedztwie procesora, gdyż korzysta ze specjalnych linii tworzących
protokół z procesorem głównym. Takie dążenie do z pozoru najprostszego
rozwiązania jest typowe dla firm Intel i IBM, jednak w obu przypadkach
kończy się ogromnymi problemami w unowocześnianiu sprzętu i pisaniu
programów na takie "podresowane" urządzenia.
W większości wypadków procesor musi czekać na wykonanie operacji przez
koprocesor, zsynchronizowanie obu układów jest trudnym zadaniem.
Wprowadzenie wielozadaniowego systemu operacyjnego na ten procesor wiąże
się zawsze z dużymi problemami, gdyż wykonywanie operacji przez koprocesor
polega raczej na wydawaniu zleceń niż obustronnych potwierdzeń.
Wreszcie procesor może komunikować się tylko z jednym koprocesorem, bez
możliwości użycia innego układu niż FPU Intel 8087/287/387. Procesor
nowszy nie może korzystać ze starszego koprocesora, co utrudnia zmianę
konfiguracji (przykładowo - w Amidze możemy mieć koprocesor na płycie i
łączyć go z dowolnym procesorem dołączonym z zewnątrz).
Business is business
Zamiast podsumowania kilka słów o zastosowaniu obu układów. Wprowadzenie
układu I 8086 nie wystarczyło, aby zdobyć jego popularność. Dopiero po
wprowadzeniu systemu operacyjnego CP/M układ ten zdobył większy zbyt.
Zadecydowało używanie w komputerach niezależnych producentów i mit kodu
przenoszonego z platformy na platformę.
Procesor I 8086 wprowadzono z myślą kontynuowania linii rozpoczynającej
się od 4004, jednak system opracowany na ten procesor przez firmę Intel nie
zyskał odpowiedniego poparcia. Dopiero wprowadzenie komputera IBM PC, dało
jakąkolwiek nadzieję dla tego układu. Zarówno procesor, jak i oparty na
nim komputer nie miały zbyt wielkich zalet, o powodzeniu zadecydował
prestiż dawniejszych konstrukcji IBM. Stąd też ten prosty "terminal
znakowy" ma dzisiaj tak duże powodzenie. Szkoda tylko, że z chwilą
wprowadzenia na rynek komputera PC firma IBM, aż do dzisiaj notuje
straty...
Procesor I 8086 nie jest stosowany w zbyt wielu komputerach
niekompatybilnych z narzuceniami IBM.
Firma Motorola wprowadziła układ MC 68000 z myślą o nowoczesnych
zastosowaniach, stawiając nacisk na efektywność kompilatorów i
rozszerzalność. Z góry zakładano pracę pod kontrolą systemów
wielozadaniowych oraz opanowanie rynku kontrolerów. Wszystkie założenia
Motoroli spełniły się znakomicie.
Układ MC 68000 zdominował rynek wydajnych stacji graficznych oraz
standardy przemysłowe. Korzystają z niego stacje robocze SUN, HP,
komputery Amiga i Mac oraz większość sterowników począwszy od drukarek
laserowych, modemów i sprzętu pomiarowego, na urządzeniach militarnych
skończywszy. W tej klasie nie liczą się sentymenty przestarzałego
oprogramowania lub opracowań sprzętowych, liczy się jakość.
21.07.2003 22:46
[#38]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2269
Swietny artykul. Bardzo ciekawy. Moglbym takie cos czytac caly czas:) Szkoda tylko, ze nie wprowadzono do porownania 040/060. Nie chciano Intela rozladac do konca na lopatki ? ;) Zdaje sobie jednak sprawe, ze to dosc stary tekst. Jak to jest dzisiaj ? Jest jakis artek porownujacy dzisiejsze x86 z PPC ? Slyszalem, ze AMD robi jakas hybryde CISCowo RISCowa.
Swietny artykul. Bardzo ciekawy. Moglbym takie cos czytac caly czas:) Szkoda tylko, ze nie wprowadzono do porownania 040/060. Nie chciano Intela rozladac do konca na lopatki ? ;) Zdaje sobie jednak sprawe, ze to dosc stary tekst. Jak to jest dzisiaj ? Jest jakis artek porownujacy dzisiejsze x86 z PPC ? Slyszalem, ze AMD robi jakas hybryde CISCowo RISCowa.
21.07.2003 23:38
[#40]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2276
Errata :)
W komentarzu #2276 napisalem:
W koncu to jedyny polskojezyczny portal amigowy, w ktorym mozna wiele interesujacych wypowiedzi, newsow, artykulow :)
Powinno byc :
W koncu to jedyny polskojezyczny portal amigowy, w ktorym mozna przeczytac wiele interesujacych wypowiedzi, newsow, artykulow :)
Errata :)
W komentarzu #2276 napisalem:
W koncu to jedyny polskojezyczny portal amigowy, w ktorym mozna wiele interesujacych wypowiedzi, newsow, artykulow :)
Powinno byc :
W koncu to jedyny polskojezyczny portal amigowy, w ktorym mozna przeczytac wiele interesujacych wypowiedzi, newsow, artykulow :)
22.07.2003 00:12
[#41]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2270
akurat gry mnie tak nie obchodza... ;) nalogowi gracze to byl tylko przyklad
Linux jest doskonalym, rozwijajacym sie systemem i swietna alternatywa :) nie dla gracza tylko dla usera ktory oczekuje od swojego komputera czegos wiecej jak tylko klikania na ikonki gier i uzytkow ;)
a co do rozwoju x86 to chyba przesadzasz, przepych na zegar juz sie skonczyl, swiadcza o tym chocby nowe linie procesorow
itanium2, AMD Hammer, czy nowe technologie SSE2, HiperTriding
dzisiejszy x86 znacznie sie rozni od tego podstawowego
nie rozumiem czemu tez czemu x86 ma tracic na wydajnosci gdy zainstaluje sie na nim windowsXP optymalizowany np pod procesor 64bit lub na system dwuprocesorowy, a moze jednak nie mam racji i taka platforma jak podalem w przykladzie troche wyzej za smieszne wrecz pieniadze nie jest wydajniejsza od Pegasosa G3/600 (G4) jesli chodzi o linuxa ktory wystepuje i tu i tu i moze posluzyc za test ?
akurat gry mnie tak nie obchodza... ;) nalogowi gracze to byl tylko przyklad
Linux jest doskonalym, rozwijajacym sie systemem i swietna alternatywa :) nie dla gracza tylko dla usera ktory oczekuje od swojego komputera czegos wiecej jak tylko klikania na ikonki gier i uzytkow ;)
a co do rozwoju x86 to chyba przesadzasz, przepych na zegar juz sie skonczyl, swiadcza o tym chocby nowe linie procesorow
itanium2, AMD Hammer, czy nowe technologie SSE2, HiperTriding
dzisiejszy x86 znacznie sie rozni od tego podstawowego
nie rozumiem czemu tez czemu x86 ma tracic na wydajnosci gdy zainstaluje sie na nim windowsXP optymalizowany np pod procesor 64bit lub na system dwuprocesorowy, a moze jednak nie mam racji i taka platforma jak podalem w przykladzie troche wyzej za smieszne wrecz pieniadze nie jest wydajniejsza od Pegasosa G3/600 (G4) jesli chodzi o linuxa ktory wystepuje i tu i tu i moze posluzyc za test ?
22.07.2003 09:22
[#42]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2269
Artykul owszem ciekawy, ale strasznie stary. Od tamtych czasow bardzo duzo sie zmienilo i wypadalo by zweryfikowac kilka informacji.
Poza tym z tego artykulu bije olbrzymia propaganda. Owszem, sprawialo mi przyjemnosc pisanie w assemblerze dla m68k, ale sam nie odwazylbym sie az na taki ton :)
Artykul owszem ciekawy, ale strasznie stary. Od tamtych czasow bardzo duzo sie zmienilo i wypadalo by zweryfikowac kilka informacji.
Poza tym z tego artykulu bije olbrzymia propaganda. Owszem, sprawialo mi przyjemnosc pisanie w assemblerze dla m68k, ale sam nie odwazylbym sie az na taki ton :)
22.07.2003 13:27
[#44]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2293
Oczywiscie, ze to tez propaganda. Ale czy my musimy byc tacy sami? Czy tez musimy naginac informacje do naszych potrzeb i czestokroc wprowadzac ludzi w blad? Badzmy odrobine powazniejsi od tlumu liczacego setki fps'ow i wymieniajacego sprzet co dwa tygodnie bo nowy ma wiecej MHz i wedle zapewnien wiarygodnych testow wykonuje jakas operacje nie 1m 20s tylko 1m 19s (toz to az sekunda!) ;)
Uwazam po prostu, ze po przeczytaniu stronniczego porownania sprzed wielu lat, osoby nieznajace tematu moga zostac wprowadzone w blad. Zapewne glupio im by bylo zablysnac przed kims wiedza i uslyszec "glupic i niedouczony", prawda?
Oczywiscie, ze to tez propaganda. Ale czy my musimy byc tacy sami? Czy tez musimy naginac informacje do naszych potrzeb i czestokroc wprowadzac ludzi w blad? Badzmy odrobine powazniejsi od tlumu liczacego setki fps'ow i wymieniajacego sprzet co dwa tygodnie bo nowy ma wiecej MHz i wedle zapewnien wiarygodnych testow wykonuje jakas operacje nie 1m 20s tylko 1m 19s (toz to az sekunda!) ;)
Uwazam po prostu, ze po przeczytaniu stronniczego porownania sprzed wielu lat, osoby nieznajace tematu moga zostac wprowadzone w blad. Zapewne glupio im by bylo zablysnac przed kims wiedza i uslyszec "glupic i niedouczony", prawda?
22.07.2003 14:15
[#45]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2296
Zgoda! Jednak ten dlugi komentarz o x86 i 68k to rys historyczny, jednak mysle, ze nie bedzie problemu porownac linie Pentium/AMD do PPC. Tu tez na pewno bedzie duzo ciekawostek. Czekam na taki mini-artykul/komentarz.
Wieksza krzywde robia krzykacze skrajnie kochajacy Pegasosa czy Amige. Po co, na wielu portalach amigowych tyle jadu ? (ludzie! nie bierzcie przykladu z politykow) Dla mnie mile bedzie jesli pogadam nt A1 z Pegazowcem, i odwrotnie, ale z KULTURA. Tego sobie bym zyczyl.
...ale to Polska wlasnie...
Zgoda! Jednak ten dlugi komentarz o x86 i 68k to rys historyczny, jednak mysle, ze nie bedzie problemu porownac linie Pentium/AMD do PPC. Tu tez na pewno bedzie duzo ciekawostek. Czekam na taki mini-artykul/komentarz.
Wieksza krzywde robia krzykacze skrajnie kochajacy Pegasosa czy Amige. Po co, na wielu portalach amigowych tyle jadu ? (ludzie! nie bierzcie przykladu z politykow) Dla mnie mile bedzie jesli pogadam nt A1 z Pegazowcem, i odwrotnie, ale z KULTURA. Tego sobie bym zyczyl.
...ale to Polska wlasnie...
22.07.2003 17:49
[#47]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2279
Jeśli gry cię nie obchodzą to czemu tak się nimi podpierałeś jakie to wspaniałe wychodzą na klona, a jeśli ten twój WinXP jest taki zoptymalizowany to po co ci linux. A jesli chodzi o HyperTreading to przyspiesza on intela ledwo 20% podczas gdy teoretycznie powinien ok 2X i nie pomogą SSE2 itp... dlatego że pozostają naleciałości z końca lat 70 i procesora 8 bit i to jakoś się nie zmienia tak więc na tym twoim itanium2 powinien ruszyć program z PC XT (hehe).A te niewielkie różnice wydajności widać tylko w coraz to bardziej głupkowatych pc-etowych grach z których co nowsza to gorzej napisana i bardziej zaszarpuje. A poza tym nie porównuj cen zestawów tylko klasy procesorów i tak np. porównaj Dual G4 z P4 jaki to będzie wydajny. Dziwi mnie tylko po co interesujesz sie Amigą, Pegazem i ogólnie PPC skoro tak wychwalasz pc-eta i winde (którego zapewne masz :), albo jesteś złośliwy albo pozbyłeś się Ami i teraz żałujesz. Cieszmy się ze sprzętu jaki mamy bo naprawdę nie jest zły. Pozdrowienia dla wszystkich Amigowców - Pegasowców i dla piecetowca eNgina :) Amiga Rulez !!!
Jeśli gry cię nie obchodzą to czemu tak się nimi podpierałeś jakie to wspaniałe wychodzą na klona, a jeśli ten twój WinXP jest taki zoptymalizowany to po co ci linux. A jesli chodzi o HyperTreading to przyspiesza on intela ledwo 20% podczas gdy teoretycznie powinien ok 2X i nie pomogą SSE2 itp... dlatego że pozostają naleciałości z końca lat 70 i procesora 8 bit i to jakoś się nie zmienia tak więc na tym twoim itanium2 powinien ruszyć program z PC XT (hehe).A te niewielkie różnice wydajności widać tylko w coraz to bardziej głupkowatych pc-etowych grach z których co nowsza to gorzej napisana i bardziej zaszarpuje. A poza tym nie porównuj cen zestawów tylko klasy procesorów i tak np. porównaj Dual G4 z P4 jaki to będzie wydajny. Dziwi mnie tylko po co interesujesz sie Amigą, Pegazem i ogólnie PPC skoro tak wychwalasz pc-eta i winde (którego zapewne masz :), albo jesteś złośliwy albo pozbyłeś się Ami i teraz żałujesz. Cieszmy się ze sprzętu jaki mamy bo naprawdę nie jest zły. Pozdrowienia dla wszystkich Amigowców - Pegasowców i dla piecetowca eNgina :) Amiga Rulez !!!
22.07.2003 20:33
[#48]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2320
wiesz co jestes troche smieszny fajne rzeczy sobie dopowiadasz,
jezeli ci moja osoba przeszkadza to nie czytaj moich komentow
czy ja sie podpieralem grami ? gdzie ? kiedy ? czy ja napisalem gdzies ze moj WinXP jest taki zoptymalizowany ? czlowieku mylisz pojecia, wspomnialem ze sa wersje optymalizowane
dlaczego uzywam linuxa napisalem w innym komencie, problem ze wzrokiem ?
czemu mam nie porownywac cen zestawow skoro odpowiadalem na komentarz w ktorym jeden kolega napisal, ze ludzie wola kupowac drozsze pc niz pegasosy...
w ktorym miejscu wychwalilem peceta i winde ? tylko sprostowalem argumenty innego kolegi bo nie mialy odzwierciedlenia w rzeczywistosci, a tak wogole to co Cie moze obchodzic czego ja uzywam i co uwazam za lepsze - to jest moja sprawa
ale zrobie wyjatek i dla twojej informacji:
uzywam pc z glownym systemem Amithlon-AmigaOS3.9 oraz drugim systemem Linux i w razie potrzeby mam tez WinXP
obok pc stoi Amiga1200 z 030/40 i wlasnie walcze z udostepnieniem jej netu przez NullModem
nazwales mnie piecetowcem, hmm nie wiem na jakiej podstawie Amige mam juz 7 lat i wladowalem w nia dokladnie tyle samo kasy co w pc 1500zl i jestem z niej zadowolony podobnie jak i z pc :)
wiesz co jestes troche smieszny fajne rzeczy sobie dopowiadasz,
jezeli ci moja osoba przeszkadza to nie czytaj moich komentow
czy ja sie podpieralem grami ? gdzie ? kiedy ? czy ja napisalem gdzies ze moj WinXP jest taki zoptymalizowany ? czlowieku mylisz pojecia, wspomnialem ze sa wersje optymalizowane
dlaczego uzywam linuxa napisalem w innym komencie, problem ze wzrokiem ?
czemu mam nie porownywac cen zestawow skoro odpowiadalem na komentarz w ktorym jeden kolega napisal, ze ludzie wola kupowac drozsze pc niz pegasosy...
w ktorym miejscu wychwalilem peceta i winde ? tylko sprostowalem argumenty innego kolegi bo nie mialy odzwierciedlenia w rzeczywistosci, a tak wogole to co Cie moze obchodzic czego ja uzywam i co uwazam za lepsze - to jest moja sprawa
ale zrobie wyjatek i dla twojej informacji:
uzywam pc z glownym systemem Amithlon-AmigaOS3.9 oraz drugim systemem Linux i w razie potrzeby mam tez WinXP
obok pc stoi Amiga1200 z 030/40 i wlasnie walcze z udostepnieniem jej netu przez NullModem
nazwales mnie piecetowcem, hmm nie wiem na jakiej podstawie Amige mam juz 7 lat i wladowalem w nia dokladnie tyle samo kasy co w pc 1500zl i jestem z niej zadowolony podobnie jak i z pc :)
22.07.2003 20:36
[#49]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2275
Ta hybryda AMD to w uproszczeniu procesor oparty na PPC-owym rdzeniu tzw. core z "nadbududówką" w postaci sprzętowego translatora instrukcji x86 czyli jakby sprzętowy emulator x86 na PPC. Udaje on x86 ze wszystkimi jego cechami łącznie z pamięcią konwencjonalną o zawrotnej wielkości 640kb :) a jak wiadomo emulacja zawsze jest wolniejsza czyli natywny PPC z tym samym rdzeniem jest szybszy !!!
(nie musi w końcu udawać) :)
Ta hybryda AMD to w uproszczeniu procesor oparty na PPC-owym rdzeniu tzw. core z "nadbududówką" w postaci sprzętowego translatora instrukcji x86 czyli jakby sprzętowy emulator x86 na PPC. Udaje on x86 ze wszystkimi jego cechami łącznie z pamięcią konwencjonalną o zawrotnej wielkości 640kb :) a jak wiadomo emulacja zawsze jest wolniejsza czyli natywny PPC z tym samym rdzeniem jest szybszy !!!
(nie musi w końcu udawać) :)
22.07.2003 20:54
[#50]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
dziwi mnie Twoja postawa Kiv_master - po co naginasz fakty? kazdy z nas ma swiadomosc rzeczywistosci i nadal zostaje przy Amidze
to poszlo by na priv, ale swego maila nie ujawniles
to poszlo by na priv, ale swego maila nie ujawniles
22.07.2003 23:17
[#51]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2318
Nie. Leszek Miler nie jest postkomunista. A to z tego powodu, poniewaz w Polsce nigdy nie bylo komunizmu. Na poczatku byla okupacja radziecka, dopiero w latach siedemdziesiatych mozna bylo doswiadczyc oddechu socjalizmu dzieki Gierkowi. Do dzisiaj obwinia sie Jaruzelskiego o stan wojenny, ale zastanowmy: dzieki temu ze wprowadzil stan wojenny wojska radzieckie nie wkroczyly do Polski. A konsekwencje tego mozna sobie wyobrazic. To on w godny sposob dopuscil do pierwszych demokratycznych wyborow i dzieki temu do bezkrwawego upadku bloku wschodniego (1989). Komunistka to moze byla Hanka Wasilewska i rosyjski agent Bierut, ale raczej nikt po roku 1970. Jak bys sie pytal o moje przekonania to sa centrowe.
Nie. Leszek Miler nie jest postkomunista. A to z tego powodu, poniewaz w Polsce nigdy nie bylo komunizmu. Na poczatku byla okupacja radziecka, dopiero w latach siedemdziesiatych mozna bylo doswiadczyc oddechu socjalizmu dzieki Gierkowi. Do dzisiaj obwinia sie Jaruzelskiego o stan wojenny, ale zastanowmy: dzieki temu ze wprowadzil stan wojenny wojska radzieckie nie wkroczyly do Polski. A konsekwencje tego mozna sobie wyobrazic. To on w godny sposob dopuscil do pierwszych demokratycznych wyborow i dzieki temu do bezkrwawego upadku bloku wschodniego (1989). Komunistka to moze byla Hanka Wasilewska i rosyjski agent Bierut, ale raczej nikt po roku 1970. Jak bys sie pytal o moje przekonania to sa centrowe.
23.07.2003 08:54
[#53]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2324
Powiem brzydko, bzdury wasc pleciesz. Zadne AMD nie opiera sie na rdzeniu PPC, tak samo jak nie kazdy procesor RISC to PowerPC. AMD owszem, uzywa superskalarnego RISC-owego rdzenia zawierajacego kilkadziesiat rejestrow ogolnego przeznaczenia i dosc efektywnego, ale z PPC ma ono malo wspolnego. To po pierwsze. Po drugie jadro jest zaprojektowane tak, ze wiekszosc instrukcji x86 tlumaczona jest w stosunku 1:1 (jedna instrukcja x86 tlumaczy sie na 1 instrukcje jadra), tylko mala ilosc jest instrukcjami bardziej zlozonymi, a zaledwie kilka(nascie) to niemalze RISC-owe mikroprogramy. translator x86 potrafi przetrawic kilka instrukcji x86 jednoczesnie i wcale nie generuje tak olbrzymich opoznien. To, co bardziej przeszkadza, to ograniczona ilosc rejestrow w x86 (zmusza do czestszego korzystania ze stosu na przyklad) i czeste zaleznosci miedzy kolejnymi instrukcjami.
Jesli dodatkowo mowisz o x86 i wspominasz o tak zwanej pamieci konwencjonalnej, to najlepiej ugryz sie w jezyk i nie odzywaj wcale. Owa 640KB bariera w chwili obecnej praktycznie nie istnieje a tryb rzeczywisty (wraz z jego historycznymi ograniczeniami) jest w chwili obecnej uzywany to podniesienia systemu operacyjnego na nogi.
Pokasz mi kiedys "natywny PPC z tym samym rdzeniem" (co AMD???)
Warto czasami weryfikowac swoje poglady, prawda? Dewocja (w jedna czy druga strone) zawsze jest i byla szkodliwa, nie tylko dla poszczegolnych osob, ale i calych grup (amigowcow, atarowcow, pecetowcow czy kogo tam jeszcze).
Powiem brzydko, bzdury wasc pleciesz. Zadne AMD nie opiera sie na rdzeniu PPC, tak samo jak nie kazdy procesor RISC to PowerPC. AMD owszem, uzywa superskalarnego RISC-owego rdzenia zawierajacego kilkadziesiat rejestrow ogolnego przeznaczenia i dosc efektywnego, ale z PPC ma ono malo wspolnego. To po pierwsze. Po drugie jadro jest zaprojektowane tak, ze wiekszosc instrukcji x86 tlumaczona jest w stosunku 1:1 (jedna instrukcja x86 tlumaczy sie na 1 instrukcje jadra), tylko mala ilosc jest instrukcjami bardziej zlozonymi, a zaledwie kilka(nascie) to niemalze RISC-owe mikroprogramy. translator x86 potrafi przetrawic kilka instrukcji x86 jednoczesnie i wcale nie generuje tak olbrzymich opoznien. To, co bardziej przeszkadza, to ograniczona ilosc rejestrow w x86 (zmusza do czestszego korzystania ze stosu na przyklad) i czeste zaleznosci miedzy kolejnymi instrukcjami.
Jesli dodatkowo mowisz o x86 i wspominasz o tak zwanej pamieci konwencjonalnej, to najlepiej ugryz sie w jezyk i nie odzywaj wcale. Owa 640KB bariera w chwili obecnej praktycznie nie istnieje a tryb rzeczywisty (wraz z jego historycznymi ograniczeniami) jest w chwili obecnej uzywany to podniesienia systemu operacyjnego na nogi.
Pokasz mi kiedys "natywny PPC z tym samym rdzeniem" (co AMD???)
Warto czasami weryfikowac swoje poglady, prawda? Dewocja (w jedna czy druga strone) zawsze jest i byla szkodliwa, nie tylko dla poszczegolnych osob, ale i calych grup (amigowcow, atarowcow, pecetowcow czy kogo tam jeszcze).
23.07.2003 09:24
[#54]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2320
Napisales, ze na itanium powinien ruszyc program napisany dla XT. Czy naprawde jest to dla Ciebie az tak zabawne? Nie zalezy Ci na kompatybilnosci wstecz? Czy patrzylbys tak przychylnie na PPC, jesli ani AmigaOS4 ani MorphOS nie mialyby programowego emulatora M680x0?
Nie lubisz emulacji starych procesorow? Wybierz AROS'a na x86. Platforma w sam raz dla ciebie. 32-bitowa (tak tak, zadnych twoich 640kb), amigopodobna, bez emulacji wczesniejszych procesorow i bez kompatybilnosci binariow z AmigaOS. Wystarczy tylko czekac, az ktos natywne programy przygotuje. :)
Mozna zawsze powiedziec, ze tryb rzeczywisty i tryb wirtualny x86 w nowszych procesorach zgodnych z IA32 to smiesznosc, archaizm, glupstwo i idiotyzm, ale jednak sa jakies powody, ze to pozostawiono, prawda? Och, ilez ja bym dal za sprzetowy emulator M680x0 wbudowany w PPC i sterowany powiedzmy jednym bitem w MSR. Naprawde byloby wtedy latwiej.
Co do HyperThreadingu, tez nie mozna sie z toba zgodzic. Brakuje Ci wiedzy czy pomijasz pewne watki? Po pierwsze, nikt nie obiecywal w pelni dwukrotnego przyspieszenia. Drugi watek wykorzystuje chwilowo wolne zasoby procesora, co przynosi korzysci ale nie az tak nieslychane. Po drugie, do wieloprocesorowosci trzeba program przygotowac. Jesli powiedzmy twoj program bedzie dzialal w jednym watku (tasku, procesie, jakkolwiek), to nawet i 100 procesorow nie przyspieszy go w zauwazanly sposob. Co z tym maja wspolnego nalecialosci z lat 70-tych?
Napisales, ze na itanium powinien ruszyc program napisany dla XT. Czy naprawde jest to dla Ciebie az tak zabawne? Nie zalezy Ci na kompatybilnosci wstecz? Czy patrzylbys tak przychylnie na PPC, jesli ani AmigaOS4 ani MorphOS nie mialyby programowego emulatora M680x0?
Nie lubisz emulacji starych procesorow? Wybierz AROS'a na x86. Platforma w sam raz dla ciebie. 32-bitowa (tak tak, zadnych twoich 640kb), amigopodobna, bez emulacji wczesniejszych procesorow i bez kompatybilnosci binariow z AmigaOS. Wystarczy tylko czekac, az ktos natywne programy przygotuje. :)
Mozna zawsze powiedziec, ze tryb rzeczywisty i tryb wirtualny x86 w nowszych procesorach zgodnych z IA32 to smiesznosc, archaizm, glupstwo i idiotyzm, ale jednak sa jakies powody, ze to pozostawiono, prawda? Och, ilez ja bym dal za sprzetowy emulator M680x0 wbudowany w PPC i sterowany powiedzmy jednym bitem w MSR. Naprawde byloby wtedy latwiej.
Co do HyperThreadingu, tez nie mozna sie z toba zgodzic. Brakuje Ci wiedzy czy pomijasz pewne watki? Po pierwsze, nikt nie obiecywal w pelni dwukrotnego przyspieszenia. Drugi watek wykorzystuje chwilowo wolne zasoby procesora, co przynosi korzysci ale nie az tak nieslychane. Po drugie, do wieloprocesorowosci trzeba program przygotowac. Jesli powiedzmy twoj program bedzie dzialal w jednym watku (tasku, procesie, jakkolwiek), to nawet i 100 procesorow nie przyspieszy go w zauwazanly sposob. Co z tym maja wspolnego nalecialosci z lat 70-tych?
23.07.2003 11:12
[#55]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2338
Na Itanium nie ruszy żaden program na XT. Ani program na żadne inne x86 w technologii IA-32, bo IA-64 (której pierwszym przedstawicielem jest Itanium) nie jest kompatybilne z IA-32. Tak więc w systemie operacyjnym dla Itanium potrzebny będzie emulator x86, aby umożliwić w miarę płynne przejście z IA-32 na IA-64. Analogicznie jak to było w przypadku MacOS przy przejściu z 68k na PPC i teraz w AmigaOS4 i MorphOS.
Na Itanium nie ruszy żaden program na XT. Ani program na żadne inne x86 w technologii IA-32, bo IA-64 (której pierwszym przedstawicielem jest Itanium) nie jest kompatybilne z IA-32. Tak więc w systemie operacyjnym dla Itanium potrzebny będzie emulator x86, aby umożliwić w miarę płynne przejście z IA-32 na IA-64. Analogicznie jak to było w przypadku MacOS przy przejściu z 68k na PPC i teraz w AmigaOS4 i MorphOS.
23.07.2003 19:04
[#56]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
Propagandowe spojrzenie na x86 i ppc: http://www.osnews.com/story.php?news_id=3997&page=1
mimo wszystko lepsze od tego co tutaj padlo. Rzetelne opisy na arstechnica.com
Ciekawe jest np. porównanie G5 i P4. Okazuje się ze oba procki są bardzo zblizone do siebie (G5 moze nawet bardziej przypomina P4 niz G4)
A i tak to wszystko blednie przy IA-64. Koncepcja fantastyczna, choc z realizacją się już intel nie popisał.
Dzis wazniejsza od duzego endianu jest dla mnie przegladarka obslugujaca css2 i nie wieszajaca sie na flashu.
Mimo tego jestem posiadaczem pegasosa i jak ktos jest ciekaw jak to dziala - http://pornel.ldreams.net/pegasos/
Na ACP jest jeszcze wiekszy i kompletniejszy opis Fei'a.
mimo wszystko lepsze od tego co tutaj padlo. Rzetelne opisy na arstechnica.com
Ciekawe jest np. porównanie G5 i P4. Okazuje się ze oba procki są bardzo zblizone do siebie (G5 moze nawet bardziej przypomina P4 niz G4)
A i tak to wszystko blednie przy IA-64. Koncepcja fantastyczna, choc z realizacją się już intel nie popisał.
Dzis wazniejsza od duzego endianu jest dla mnie przegladarka obslugujaca css2 i nie wieszajaca sie na flashu.
Mimo tego jestem posiadaczem pegasosa i jak ktos jest ciekaw jak to dziala - http://pornel.ldreams.net/pegasos/
Na ACP jest jeszcze wiekszy i kompletniejszy opis Fei'a.
25.07.2003 17:11
[#57]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2335
Chodziło o rdzeń RISC-owy ot to przejęzyczenie a natywny(własny) jest kod dla procesora a nie procesor jeśli nie wiesz :)
Więc jak będzie szybciej z tłumaczeniem instrukcji czy bez ?
A jeśli chodzi o 640kb to dlaczego pomijając już stare gry które też bez odpowiedniej ilości tej pamięci nie ruszą często tzw. windows pisze że za mało pamięci do uruchomienia jakiegoś programu a chodzi właśnie o pamięć konwencjonalną !!! I to na komputerach z 256 i wiecej MB !!!
Chodziło o rdzeń RISC-owy ot to przejęzyczenie a natywny(własny) jest kod dla procesora a nie procesor jeśli nie wiesz :)
Więc jak będzie szybciej z tłumaczeniem instrukcji czy bez ?
A jeśli chodzi o 640kb to dlaczego pomijając już stare gry które też bez odpowiedniej ilości tej pamięci nie ruszą często tzw. windows pisze że za mało pamięci do uruchomienia jakiegoś programu a chodzi właśnie o pamięć konwencjonalną !!! I to na komputerach z 256 i wiecej MB !!!
25.07.2003 17:22
[#58]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2331
Oj Panie Andrzeju chyba Pan przeszedł podczas PRL pranie mózgu. Jest to po prostu śmieszne "w Polsce nie było komunizmu" to skąd SB, UB, ORMO, ZOMO, cenzura, wydział do walki z Kościołem, represjonowanie duchownych, zabójstwo ks. Popiełuszki ... Więc nie pisz już lepiej na ten temat bo jeszcze wyjdą bzdury, że to Jaruzelski obalił poprzedni system(a z twojej wypowiedzi nawet to wynika), że Kwaśniewski stworzył Solidarność, a Miller przeskoczył przez mur stoczni gdańskiej i był represjonowany, natomiast naprawdę zasłużonych ludzi jak Wałęsa, Mazowiecki czy Kuroń którzy naprawdę cierpieli i walczyli o wolność zepchnie się na margines !!!
A prawdziwa socjaldemokracja to jest np. w Niemczech jest to SPD partia Gerharda Schroedera, a nie przefarbowany komunista Miller z PZPR-em na socjaldemokratę z SDRP a póżniej na SLD !!!
Oj Panie Andrzeju chyba Pan przeszedł podczas PRL pranie mózgu. Jest to po prostu śmieszne "w Polsce nie było komunizmu" to skąd SB, UB, ORMO, ZOMO, cenzura, wydział do walki z Kościołem, represjonowanie duchownych, zabójstwo ks. Popiełuszki ... Więc nie pisz już lepiej na ten temat bo jeszcze wyjdą bzdury, że to Jaruzelski obalił poprzedni system(a z twojej wypowiedzi nawet to wynika), że Kwaśniewski stworzył Solidarność, a Miller przeskoczył przez mur stoczni gdańskiej i był represjonowany, natomiast naprawdę zasłużonych ludzi jak Wałęsa, Mazowiecki czy Kuroń którzy naprawdę cierpieli i walczyli o wolność zepchnie się na margines !!!
A prawdziwa socjaldemokracja to jest np. w Niemczech jest to SPD partia Gerharda Schroedera, a nie przefarbowany komunista Miller z PZPR-em na socjaldemokratę z SDRP a póżniej na SLD !!!
25.07.2003 17:44
[#59]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2323
Jest to już moja ostatnia odpowiedź na twoje komenty bo z twoimi poglądami to nie wiem co szukasz w świecie Amigi a więc twoje cytaty:
>>>a kto ciągle rozbudowuje peceta ? nałogowi gracze ? ci to raczej pegasosem się nie zainteresują ze względu na brak gier
>>> nie rozumiem czemu tez czemu x86 ma tracic na wydajnosci gdy zainstaluje sie na nim windowsXP optymalizowany np pod procesor 64bit lub na system dwuprocesorowy
>>>w ktorym miejscu wychwalilem peceta i winde ? >>> i jestem z niej zadowolony podobnie jak i z pc : )
i uważasz że winxp jest taki dobry to chyba go nie masz ani nie widziałeś w działaniu:) poza tym nawet żaden normalny pecetowiec nie używa winxp tylko co najwyżej win98 a co do twoich wyliczeń to do tego AMD-owego zestawu dolicz cenę systemu operacyjnego winxp (oryginalnego !!! chyba że używasz pirackich, ciekawe czy twój AmigaOS 3,9 jest oryginalny ???) bo do Pegaza i Amigi dużo lepsze systemy operacyjne są dodawane za darmo !!!
Tak więc nie męcz się żeby mnie obrażać bo i tak ci się to nie uda a poza tym jest to moja finalna odpowiedź na twoje aroganckie zarzuty, i jeśli znowu zaczniesz to w ten sam sposób komentować to będzie to najlepiej świadczyć że chcesz tylko w środowisku amigowym namącić, przykro mi że w amigowym świecie (a podobno masz Amigę) są tacy jak ty :( :( :( Więcej komentarzy na ten temat nie będzie :(
Wolę się udać na rozmowy o tym co można na Amidze i Pegazie zrobić a nie w bezsensowne polemiki i narzekania jeśli ktoś naprawdę lubi Amigę to powinien się cieszyć i z Amigi i z Pegaza takimi jakie są !!!
Jest to już moja ostatnia odpowiedź na twoje komenty bo z twoimi poglądami to nie wiem co szukasz w świecie Amigi a więc twoje cytaty:
>>>a kto ciągle rozbudowuje peceta ? nałogowi gracze ? ci to raczej pegasosem się nie zainteresują ze względu na brak gier
>>> nie rozumiem czemu tez czemu x86 ma tracic na wydajnosci gdy zainstaluje sie na nim windowsXP optymalizowany np pod procesor 64bit lub na system dwuprocesorowy
>>>w ktorym miejscu wychwalilem peceta i winde ? >>> i jestem z niej zadowolony podobnie jak i z pc : )
i uważasz że winxp jest taki dobry to chyba go nie masz ani nie widziałeś w działaniu:) poza tym nawet żaden normalny pecetowiec nie używa winxp tylko co najwyżej win98 a co do twoich wyliczeń to do tego AMD-owego zestawu dolicz cenę systemu operacyjnego winxp (oryginalnego !!! chyba że używasz pirackich, ciekawe czy twój AmigaOS 3,9 jest oryginalny ???) bo do Pegaza i Amigi dużo lepsze systemy operacyjne są dodawane za darmo !!!
Tak więc nie męcz się żeby mnie obrażać bo i tak ci się to nie uda a poza tym jest to moja finalna odpowiedź na twoje aroganckie zarzuty, i jeśli znowu zaczniesz to w ten sam sposób komentować to będzie to najlepiej świadczyć że chcesz tylko w środowisku amigowym namącić, przykro mi że w amigowym świecie (a podobno masz Amigę) są tacy jak ty :( :( :( Więcej komentarzy na ten temat nie będzie :(
Wolę się udać na rozmowy o tym co można na Amidze i Pegazie zrobić a nie w bezsensowne polemiki i narzekania jeśli ktoś naprawdę lubi Amigę to powinien się cieszyć i z Amigi i z Pegaza takimi jakie są !!!
25.07.2003 17:51
[#60]
Re: Pegasos 3 nadchodzi!
W odpowiedzi na komentarz #2338
A jeśli nie ma żadnej bariery pamięciowej (640kb) to skąd na podobno "wydajnych" athlonach i pentium4 (ew. celeronach) zacięcia np muzyki z playera podczas gdy włącza się jakiś program (często nawet niezbyt wymagający) właśnie od przestawiania bloków pamięci której żaden z tych procesorów nie widzi jako całości ale używa jakieś tryby rozszerzone..... po co te tryby skoro nie ma żadnych ograniczeń ??? :)
A jeśli nie ma żadnej bariery pamięciowej (640kb) to skąd na podobno "wydajnych" athlonach i pentium4 (ew. celeronach) zacięcia np muzyki z playera podczas gdy włącza się jakiś program (często nawet niezbyt wymagający) właśnie od przestawiania bloków pamięci której żaden z tych procesorów nie widzi jako całości ale używa jakieś tryby rozszerzone..... po co te tryby skoro nie ma żadnych ograniczeń ??? :)