Niezły artykuł, choć autor nie bierze pod uwagę jednej grupy osób - takich które zainteresowały się Amigą lata po tym ja minęły lata jej "świetności". Takie świeżaki mają te cechę, że potrafią obiektywnie sporzjeć na środowisko i nie patrzą przez pryzmat nostalgii. Oba gatunki o których pisze Eddie takie są, tylko jedni się do tego nie przyznają wcale. Nowych osób nie jest wiele, bo nie wiadomo co właściwie Amiga (czy to klasyk czy neo) może zaoferować dziś, ale wg. mnie szansa na rozwój leży głównie w tych nowych...

Szansą na rozwój są nie tyle świeżaki, ale zdecydowane wypięcie się pupą na aktualnych fanów amigowości wszelakiej. Żeby jednak do tego doszło, trzeba by mieć znaczek “Amiga” w ręce do dowolnej dyspozycji, bez żadnych procesowych ceregieli (inaczej pies, tzn. Amiga pogrzebana).
Ciekawy sprzęt, do tego popularny kernel obudowany tak coby było fajnie i minimalnie tylko inaczej niż reszta świata i do przodu.
Kiedyś amigowcy byli pionierami, dzisiaj niezależnie od obozu to muzealni kustosze lub Amigaterianie.