Komentowana treść: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
07.01 17:40
[#4]
Re: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
@amikoksu, post #1
Ale przecież recenzja to już jest streszczenie. Czyta się ją 3 minuty. 
Ostatnio w macOS (tylko z ARM) weszło AI (Apple Intelligence), którego jedną z wielu funkcji jest streszczanie strony w Safari. Sprawdziłem to 2 razy i wydało mi się to bezużyteczne. No ale teraz widzę, że niektórym taka funkcja mogłaby się przydać.
Ostatnia aktualizacja: 07.01.2025 17:43:22 przez MDW
Ostatnio w macOS (tylko z ARM) weszło AI (Apple Intelligence), którego jedną z wielu funkcji jest streszczanie strony w Safari. Sprawdziłem to 2 razy i wydało mi się to bezużyteczne. No ale teraz widzę, że niektórym taka funkcja mogłaby się przydać.
Ostatnia aktualizacja: 07.01.2025 17:43:22 przez MDW
07.01 17:42
[#5]
Re: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
@_arti, post #2
Warto?
Krótkie podsumowania z recenzji:
Jazzcat: Dziwna ta demoscena Autorki. Pierwsza połowa lat 90. to pustka, Intel Outside nigdy się nie odbyły, a amigowa scena istniała tylko 3 lata... Nazwijmy rzecz po imieniu: "Demoscena w Polsce" ta kpina z czytelników i środkowy palec wyciągnięty w kierunku ludzi, którzy polską scenę budowali. Próba zmarginalizowania czy wręcz usunięcia z dziejów polskiej demosceny Amigi i C64 to zabieg odważnie wpisujący się w modne dzisiaj pisanie historii na nowo. Sprawę pogarsza fakt, że powstałą w ten sposób lukę Autorka wypełnia fantazją i bredniami.
Slayer: "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak próbuje opowiedzieć nam coś w stylu alternatywnej historii polskiej demosceny. To historia bez Amigi, jej społeczności i wpływu, jaki one wywarły na polską demoscenę. I może taki eksperyment nawet by się udał, gdyby był zamierzonym działaniem, a nie efektem ignorancji, uprzedzeń i/lub źle przeprowadzonych "badań naukowych". To tak jakby napisać książkę o malarstwie surrealistycznym i "zapomnieć" o takich artystach jak Dalí, Ernst czy Magritte. I tu nie chodzi o jakieś moje wyobrażenia, sympatie czy antypatie do jednej czy drugiej platformy, ale o czyste fakty, liczby, ilość produkcji, parties, magazynów dyskowych, które czarno na białym pokazują, że demoscena w Polsce Amigą stała.
MarX: Dzięki takiej publikacji jak książka Pani Hanny Mikołajczak wiemy już, że demoscena jest jak pole minowe. Nie można ot tak wejść w strefę zaminowaną, bez dokładnej mapy terenu, zapoznania się ze wskazówkami tubylców i protokołów z przesłuchań jeńców wojennych. Pani Hanna, postanowiła jednak zaufać swojej intuicji i już po paru metrach na nieznanym terenie rozerwało ją na strzępy.
To chyba jednak nie warto...?
Krótkie podsumowania z recenzji:
Jazzcat: Dziwna ta demoscena Autorki. Pierwsza połowa lat 90. to pustka, Intel Outside nigdy się nie odbyły, a amigowa scena istniała tylko 3 lata... Nazwijmy rzecz po imieniu: "Demoscena w Polsce" ta kpina z czytelników i środkowy palec wyciągnięty w kierunku ludzi, którzy polską scenę budowali. Próba zmarginalizowania czy wręcz usunięcia z dziejów polskiej demosceny Amigi i C64 to zabieg odważnie wpisujący się w modne dzisiaj pisanie historii na nowo. Sprawę pogarsza fakt, że powstałą w ten sposób lukę Autorka wypełnia fantazją i bredniami.
Slayer: "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak próbuje opowiedzieć nam coś w stylu alternatywnej historii polskiej demosceny. To historia bez Amigi, jej społeczności i wpływu, jaki one wywarły na polską demoscenę. I może taki eksperyment nawet by się udał, gdyby był zamierzonym działaniem, a nie efektem ignorancji, uprzedzeń i/lub źle przeprowadzonych "badań naukowych". To tak jakby napisać książkę o malarstwie surrealistycznym i "zapomnieć" o takich artystach jak Dalí, Ernst czy Magritte. I tu nie chodzi o jakieś moje wyobrażenia, sympatie czy antypatie do jednej czy drugiej platformy, ale o czyste fakty, liczby, ilość produkcji, parties, magazynów dyskowych, które czarno na białym pokazują, że demoscena w Polsce Amigą stała.
MarX: Dzięki takiej publikacji jak książka Pani Hanny Mikołajczak wiemy już, że demoscena jest jak pole minowe. Nie można ot tak wejść w strefę zaminowaną, bez dokładnej mapy terenu, zapoznania się ze wskazówkami tubylców i protokołów z przesłuchań jeńców wojennych. Pani Hanna, postanowiła jednak zaufać swojej intuicji i już po paru metrach na nieznanym terenie rozerwało ją na strzępy.
To chyba jednak nie warto...?
07.01 18:18
[#9]
Re: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
Ja mniej więcej się orientuję co jest w książce i aż boję się zerkać do recenzji napisanej przez ludzi, którzy o polskiej demoscenie wiedzą wszystko (a może nawet trochę więcej).
07.01 18:50
[#10]
Re: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
Świetna recenzja i wnioskując z recenzji -beznadziejna książka.
Ale serio... Panowie! Slayer, Jazzcat MarX - szapoba. Świetny tekst.
Przy wektorze Glenza parskąłem na ekran... Teraz mam na nim starfield i będę musiał go, nomen-omen (Numen - Das Omen), wyglancować.
I refleksja...
To niestety jest kolejna książka zakłamująca rzeczywistość, mieszająca historię, pomijająca fakty, stronnicza i po prostu bardzo nierzetelna (delikatnie mówiąc). Z jakiegoś powodu ta druga, o której myślę, też ma zabarwienie atarowskie. Ciekawe...
Smutna prawda jest taka, że takie książki pozostaną. Ktoś, jakiś np student czy doktorant za 50 lat będzie je czytał i traktował jako niepodważalne źródło traktujące o cyfrowej subkulturze przełomu XX i XXI wieku to znajdzie tam takie "kwiatki". Przykre to.
Mam jeszcze jedną refleksję, ale zachowam dla siebie, albo na pogaduchy z autorami recenzji na jakimś party.
Dzięki za ten tekst Panowie!
Ale serio... Panowie! Slayer, Jazzcat MarX - szapoba. Świetny tekst.
Przy wektorze Glenza parskąłem na ekran... Teraz mam na nim starfield i będę musiał go, nomen-omen (Numen - Das Omen), wyglancować.
I refleksja...
To niestety jest kolejna książka zakłamująca rzeczywistość, mieszająca historię, pomijająca fakty, stronnicza i po prostu bardzo nierzetelna (delikatnie mówiąc). Z jakiegoś powodu ta druga, o której myślę, też ma zabarwienie atarowskie. Ciekawe...
Smutna prawda jest taka, że takie książki pozostaną. Ktoś, jakiś np student czy doktorant za 50 lat będzie je czytał i traktował jako niepodważalne źródło traktujące o cyfrowej subkulturze przełomu XX i XXI wieku to znajdzie tam takie "kwiatki". Przykre to.
Mam jeszcze jedną refleksję, ale zachowam dla siebie, albo na pogaduchy z autorami recenzji na jakimś party.
Dzięki za ten tekst Panowie!
07.01 19:41
[#13]
Re: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
Bardzo średnio to wygląda. Książki nie czytałem i nawet nie planowałem, bo wcześniej już trafiłem na jakieś opinie mówiące, że podczas składu na okładce chyba zgubił się wyraz "Atari".
Napisać o polskiej demoscenie i nie wspomnieć choćby jednym zdaniem o Intel Outside to jakby pisać o mitologii greckiej i nie wspomnieć o Zeusie.
Ja zawsze byłem przeciwnikiem wychodzenia z demosceną do normalnych ludzi. To jest hermetyczna społeczność robiąca rzeczy całkowicie bezsensowne z punktu widzenia normalnie myślących ludzi. Nie ma sensu na siłę tego tłumaczyć niekumatym. Kilka razy się o tym przekonałem. Szkoda czasu, wysiłku, nikogo to nie obchodzi, nikt się tym nie zarazi. Jeżeli ktoś chce to dzisiaj nie ma żadnego problemu odnaleźć demoscenę w sieci i zacząć na niej działać. Jest to tysiące razy łatwiejsze niż na przełomie lat 80/90. Jeżeli takie myślenie sprawi, że kiedyś demoscena się skończy to trudno - jestem w stanie się z tym pogodzić. Średniowiecze też się kiedyś skończyło i niczego mu to nie ujmuje. Jeżeli książka o demoscenie to TYLKO od ludzi, którzy brali udział w życiu tej dziwacznej społeczności. Nawet nie musieli nic tworzyć - wystarczy, że kilka razy tłukli się z monitorem CRT w zatłoczonym pociągu, spali na podłodze party place, krzyczeli na compotach, fałszowali votki, doświadczyli trudności z oddechem pierwszy raz przechodząc koło jakiejś demoscenowej sławy. 
Taki ktoś znacznie lepiej opisze klimat tego chorego zjawiska niż jakakolwiek analiza naukowa.
Niekumaci mogą sobie opisywać i analizować retro-gry, a demoscenę niech zostawią "zarażonym".
Ostatnia aktualizacja: 07.01.2025 19:43:13 przez MDW
Napisać o polskiej demoscenie i nie wspomnieć choćby jednym zdaniem o Intel Outside to jakby pisać o mitologii greckiej i nie wspomnieć o Zeusie.
Ja zawsze byłem przeciwnikiem wychodzenia z demosceną do normalnych ludzi. To jest hermetyczna społeczność robiąca rzeczy całkowicie bezsensowne z punktu widzenia normalnie myślących ludzi. Nie ma sensu na siłę tego tłumaczyć niekumatym. Kilka razy się o tym przekonałem. Szkoda czasu, wysiłku, nikogo to nie obchodzi, nikt się tym nie zarazi. Jeżeli ktoś chce to dzisiaj nie ma żadnego problemu odnaleźć demoscenę w sieci i zacząć na niej działać. Jest to tysiące razy łatwiejsze niż na przełomie lat 80/90. Jeżeli takie myślenie sprawi, że kiedyś demoscena się skończy to trudno - jestem w stanie się z tym pogodzić.
Średniowiecze też się kiedyś skończyło i niczego mu to nie ujmuje. Jeżeli książka o demoscenie to TYLKO od ludzi, którzy brali udział w życiu tej dziwacznej społeczności. Nawet nie musieli nic tworzyć - wystarczy, że kilka razy tłukli się z monitorem CRT w zatłoczonym pociągu, spali na podłodze party place, krzyczeli na compotach, fałszowali votki, doświadczyli trudności z oddechem pierwszy raz przechodząc koło jakiejś demoscenowej sławy. Taki ktoś znacznie lepiej opisze klimat tego chorego zjawiska niż jakakolwiek analiza naukowa. Niekumaci mogą sobie opisywać i analizować retro-gry, a demoscenę niech zostawią "zarażonym".
Ostatnia aktualizacja: 07.01.2025 19:43:13 przez MDW
07.01 20:39
[#17]
Re: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
@amikoksu, post #1
Recenzja lepsza niż recenzowana książka!
Jako autor ZXowej wersji 4D Demo 8 czuje się wstrząsnięty ale nie zmieszany ;) Dobrze że recenzenci wyjawili tajemnicę genezy tegoż dema, gdyż Autorce chyba nie dane było zrobić chociażby podstawowego 'ryserczu'. Wspomniane demo wygrało demo compo na Load Error w 2013 roku.
Jako autor ZXowej wersji 4D Demo 8 czuje się wstrząsnięty ale nie zmieszany ;) Dobrze że recenzenci wyjawili tajemnicę genezy tegoż dema, gdyż Autorce chyba nie dane było zrobić chociażby podstawowego 'ryserczu'. Wspomniane demo wygrało demo compo na Load Error w 2013 roku.
08.01 01:52
[#22]
Re: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
o ja p i e r d o l e
dziękuję za recenzję, potrzebujemy więcej recenzji
Ostatnia aktualizacja: 08.01.2025 01:53:15 przez michal_zukowski
dziękuję za recenzję, potrzebujemy więcej recenzji
Ostatnia aktualizacja: 08.01.2025 01:53:15 przez michal_zukowski
08.01 13:07
[#26]
Re: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
@HOŁDYS, post #25
A zapytam z nutką ironii... Czy istnieje jakakolwiek książka o demoscenie, która nie została pojechana?
Czy nie jest to szansa dla krytyków, by samemu "pociągnąć ten wózek" i pokazać społeczności klasę? Czy może jednak strach? Co to za problem napisać książkę, która siądzie każdemu? Działajcie - kupię jako jeden z pierwszych ;)
* Nie próbuję bronić tej konkretnej pozycji (nie mam... nie czytałem...)
Czy nie jest to szansa dla krytyków, by samemu "pociągnąć ten wózek" i pokazać społeczności klasę? Czy może jednak strach? Co to za problem napisać książkę, która siądzie każdemu? Działajcie - kupię jako jeden z pierwszych ;)
* Nie próbuję bronić tej konkretnej pozycji (nie mam... nie czytałem...)
08.01 14:25
[#29]
Re: Recenzja książki "Demoscena w Polsce" Hanny Mikołajczak
Po okładce coś czułem [może po imieniu] od razu miałem wrażenie,
że będzie to kompletnie niekompetentna praca. Rasumując, jak niby kobieta,
która nawet nie zna podstawowych słów z zakresu rodzaju technik i grafik wystepujących
w demach, podstaw muzycznych [muzyka wielokanałowa syntezowana, lub z próbek]
oraz innych przydatnych narzędzi wspierajacych lingwistycznie - może pisać taką w sumie trudną
pozycję. Noi po co?
Pominęła tak wiele, że wyszedł guzik z pętelką, przy czym nawet nie wiadomo
do kogo skierowany. Brak wzmianek o czołowych twórcach, grupach, jeden chaos goni drugi,
błądzenie w gąszczu niewiedzy jest zastępowany dywagacjami, rzeczywiście autorka ma aspiracje, które niestety obnażają twóce tego badziewia.
A to, że jakieś paniusi się zachciało książke niby napisać, w przerwie od garów, to smutny fakt.
Każdy się łapie za pisanie książek, a powinna być zasada: nie potrafisz, nie pchaj się na afisz.
że będzie to kompletnie niekompetentna praca. Rasumując, jak niby kobieta,
która nawet nie zna podstawowych słów z zakresu rodzaju technik i grafik wystepujących
w demach, podstaw muzycznych [muzyka wielokanałowa syntezowana, lub z próbek]
oraz innych przydatnych narzędzi wspierajacych lingwistycznie - może pisać taką w sumie trudną
pozycję. Noi po co?
Pominęła tak wiele, że wyszedł guzik z pętelką, przy czym nawet nie wiadomo
do kogo skierowany. Brak wzmianek o czołowych twórcach, grupach, jeden chaos goni drugi,
błądzenie w gąszczu niewiedzy jest zastępowany dywagacjami, rzeczywiście autorka ma aspiracje, które niestety obnażają twóce tego badziewia.
A to, że jakieś paniusi się zachciało książke niby napisać, w przerwie od garów, to smutny fakt.
Każdy się łapie za pisanie książek, a powinna być zasada: nie potrafisz, nie pchaj się na afisz.