Podstawowym problemem są pieniądze, reszta problemów z nich wynika.
Aby napisać system od zera i stworzyć na niego oprogramowanie, trzeba mieć odpowiednio duże fundusze. Nie mając takich, można się bawić dłubiąc coś po godzinach i uruchamiać system, wtedy kiedy chcemy się pocieszyć, że działa (AROS) albo znaleźć grupę odbiorców, którzy będą wspierać system na różne sposoby, w tym i tworząc oprogramowanie. Tych drugich trzeba zmobilizywać, ale aby to zrobić należy sprawić, aby używano tego systemu na codzień. Muszą więc mieć gamę choćby podstawowego oprogramowania. Z racji na pewne zgodności dużo łatwiej jest stworzyć emulator starego procesora 68k i pozwolić działać starym programom na nowym systemie na procesorach PPC. Dotychczasowe próby stworzenia czegoś podobnego na x86 były średnio udane, jeśli spojrzeć na problem od strony programisty (Amithlon). Napisanie efektywnego programu na tej hybrydzie jest podobne do tego, co trzeba było robić, by wydajnie działały programy na PowerUp czy WarpOS. Stąd też niewielkie zainteresowanie tym rozwiązaniem
wśród deweloperów. Patrząc na świat komercyjny, podobnie postępowały
takie firmy jak Microsoft czy Apple. Zrobiły to trochę szybciej, ale
miały dużo większe budżety.

autor/źrodło: Z głowy