03.12.2008 17:14
[#159]
Re: Zdjęcia
@OSH, post #158
Oj OSH, to uważaj, stare Irlandzkie przysłowie mówi "Strzeż się ludzi którzy nie lubią kotów", a niejaka Faith Resnick zwykła mawiać "Ludzie którzy nie lubią kotów w następnym życiu obudzą się jako myszy" 
Ale masz plus za to że koty lubią Ciebie. :)
Ostatnia modyfikacja: 03.12.2008 17:16:03
Ale masz plus za to że koty lubią Ciebie. :)
Ostatnia modyfikacja: 03.12.2008 17:16:03
03.12.2008 18:57
[#167]
Re: Zdjęcia
@OSH, post #163
Tak, pewno, koty to cholerne egocentryki, zadufane w sobie knąrne snoby - i tym większa radocha ujarzmić takie stworzenie ;)
I szczerze mówiąc wolę mieć pocharatane łapy od kocich pazurów niż pogryzione do kości przez popierdzielone psy.
A mało ty było przypadków że pozornie łagodny dywanowy pieseczek pozostawiony sam pogryzł małe dzieci?
Psy są w większości małymi zakompleksionymi popierdółkami w towarzystwie swoich właścicieli a gdy pozostawione same sobie działają instynktownie - pozbyć się intruzów za wszelką cenę.
I szczerze mówiąc wolę mieć pocharatane łapy od kocich pazurów niż pogryzione do kości przez popierdzielone psy.
A mało ty było przypadków że pozornie łagodny dywanowy pieseczek pozostawiony sam pogryzł małe dzieci?
Psy są w większości małymi zakompleksionymi popierdółkami w towarzystwie swoich właścicieli a gdy pozostawione same sobie działają instynktownie - pozbyć się intruzów za wszelką cenę.
03.12.2008 19:24
[#169]
Re: Zdjęcia
@OSH, post #168
Oooooooj nie, wytresowanie a naturalny instynkt zwierzęcy to dwie różne rzeczy.
I psy i koty zachowuję się inaczej w towarzystwie swoich właścicieli i gdy pozostawione sobie same. I nie daj Boże w czasie spożywania posiłku pojawi się jakiś mały czałowieczek na horyzoncie.
Pewno, zdaję sobie sprawę z tego że mówię o ekstremalnych przypadkach i w normalnych warunkach jest nikła na to szansa, ale widziałeś kiedykolwiek kota który odgryzł część twarzy człowiekowi?
Koty w ekstremalnych przypadkach zagrożenia/głodu jedyne co mogą to pacnąć łapką z ewentualnym dodatkiem pazurów i tych malutkich igiełek w paszczy, a pies?
Porównywanie psów i kotów w zakresie zagrożenia to prawie jak porównywanie rekina do głupika.
I psy i koty zachowuję się inaczej w towarzystwie swoich właścicieli i gdy pozostawione sobie same. I nie daj Boże w czasie spożywania posiłku pojawi się jakiś mały czałowieczek na horyzoncie.
Pewno, zdaję sobie sprawę z tego że mówię o ekstremalnych przypadkach i w normalnych warunkach jest nikła na to szansa, ale widziałeś kiedykolwiek kota który odgryzł część twarzy człowiekowi?
Koty w ekstremalnych przypadkach zagrożenia/głodu jedyne co mogą to pacnąć łapką z ewentualnym dodatkiem pazurów i tych malutkich igiełek w paszczy, a pies?
Porównywanie psów i kotów w zakresie zagrożenia to prawie jak porównywanie rekina do głupika.
03.12.2008 20:00
[#171]
Re: Zdjęcia
@5h00n4y, post #169
Słyszałeś może kiedyś o jakimś ratlerku który odgryzł połowę twarzy jakiemuś człowiekowi? :P Oczywiście - to przykład skrajny, podobnie jak wrzucenie wszystkich psów do jednego worka z nazwą "groźne bestie w środku".
Psy to dość szeroki temat. Są rasy groźniejsze, są rasy łagodne. Wiele z psów "udomowionych" bynajmniej wcale takimi nie są, ich uwarunkowanie jest zbyt duże, i nie jest to bynajmniej ich winą. To całkiem podobna sytuacja, gdyby ktoś sobie "udomowił" dajmy na to rysia, albo innego tygrysa, i dziwił się, że w sytuacjach które mogą uchodzić w ocenie takiego zwierzęcia za zagrożenie, dzieją się jakieś przykre rzeczy, typu odgryziony kawałek twarzy. ;)
Jakiekolwiek generalizowanie jest złem, bo nigdy nie daje pełnego obrazu danego zagadnienia; częstokroć jest to obraz zafałszowany, wykreowany przez stereotypy, bądź nieszczęśliwe wypadki lub inną głupotę - ludzką oczywiście.
Ja odkąd pamiętam zawsze miałem psy - i nie pamiętam by którykolwiek z nich wykazywał jakiekolwiek agresywne zachowanie w stosunku do dzieci.
A niektóre z tych dzieci były całkiem upierdliwe, posuwające się niejednokrotnie do takich wyczynów, jak wyjmowanie świeżej, obgryzanej przez psa kości z jego pyska. ;)
A co do określania wierności psa przez pryzmat psich "kompleksów"... Cóż. W naturze człowieka leży chyba niedocenianie takiej formy oddania, jaką niejednokrotnie prezentują psy. To w sumie smutne, ale w mojej ocenie w żaden sposób nie deprecjonuje to psa, tylko człowieka, co może się wydawać paradoksalnym dla co poniektórych tutaj. ;)
Nie od dziś przecież nazywa się psa "najlepszym przyjacielem człowieka", jednocześnie nie szczędząc przy "odpowiednich" okazjach pejoratywnych określeń typu "zabiję cię jak psa", "ty psie", itp.
Psy to dość szeroki temat. Są rasy groźniejsze, są rasy łagodne. Wiele z psów "udomowionych" bynajmniej wcale takimi nie są, ich uwarunkowanie jest zbyt duże, i nie jest to bynajmniej ich winą. To całkiem podobna sytuacja, gdyby ktoś sobie "udomowił" dajmy na to rysia, albo innego tygrysa, i dziwił się, że w sytuacjach które mogą uchodzić w ocenie takiego zwierzęcia za zagrożenie, dzieją się jakieś przykre rzeczy, typu odgryziony kawałek twarzy. ;)
Jakiekolwiek generalizowanie jest złem, bo nigdy nie daje pełnego obrazu danego zagadnienia; częstokroć jest to obraz zafałszowany, wykreowany przez stereotypy, bądź nieszczęśliwe wypadki lub inną głupotę - ludzką oczywiście.
Ja odkąd pamiętam zawsze miałem psy - i nie pamiętam by którykolwiek z nich wykazywał jakiekolwiek agresywne zachowanie w stosunku do dzieci.
A niektóre z tych dzieci były całkiem upierdliwe, posuwające się niejednokrotnie do takich wyczynów, jak wyjmowanie świeżej, obgryzanej przez psa kości z jego pyska. ;)
A co do określania wierności psa przez pryzmat psich "kompleksów"... Cóż. W naturze człowieka leży chyba niedocenianie takiej formy oddania, jaką niejednokrotnie prezentują psy. To w sumie smutne, ale w mojej ocenie w żaden sposób nie deprecjonuje to psa, tylko człowieka, co może się wydawać paradoksalnym dla co poniektórych tutaj. ;)
Nie od dziś przecież nazywa się psa "najlepszym przyjacielem człowieka", jednocześnie nie szczędząc przy "odpowiednich" okazjach pejoratywnych określeń typu "zabiję cię jak psa", "ty psie", itp.
03.12.2008 20:33
[#174]
Re: Zdjęcia
@MinisterQ, post #171
MinisterQ napisał(a):
> Słyszałeś może kiedyś o jakimś ratlerku który odgryzł połowę
> twarzy jakiemuś człowiekowi? :P
Nie osobiście, ale pamiętam jakiś film czy coś, gdzie taki właśnie ratlerek zjadł swoją panią, której z racji wieku się umarło.
Ot taki czarny humore w jakimś horrorze pokroju "Opowieści z krypty" ;)
> Psy to dość szeroki temat.
Ależ oczywiście, podobnie moje ulubione koty i sobie wypraszam niniejszym ;)
> Jakiekolwiek generalizowanie jest złem, bo nigdy nie daje
> pełnego obrazu danego zagadnienia; częstokroć jest to obraz
> zafałszowany, wykreowany przez stereotypy, bądź nieszczęśliwe
> wypadki lub inną głupotę - ludzką oczywiście.
Lub też nieszczęśliwy wypadek którego ofiarą był dany osobnik - w tym wypadku ja.
> Ja odkąd pamiętam zawsze miałem psy - i nie pamiętam by
> którykolwiek z nich wykazywał jakiekolwiek agresywne zachowanie
> w stosunku do dzieci.
> A niektóre z tych dzieci były całkiem upierdliwe, posuwające
> się niejednokrotnie do takich wyczynów, jak wyjmowanie świeżej,
> obgryzanej przez psa kości z jego pyska. ;)
O matko, to już musiały być psy o anielskiej cierpliwości :)
Tylko wiesz, wydaje mi się że coś jakby tych groźniejszych ras psów było odrobinę więcej niźli tych kocich.
I mówię nadal jeno o tych powszechnie uznanych za udomawialne.
> A co do określania wierności psa przez pryzmat psich
> "kompleksów"... Cóż. W naturze człowieka leży chyba
> niedocenianie takiej formy oddania, jaką niejednokrotnie
> prezentują psy. To w sumie smutne, ale w mojej ocenie w żaden
> sposób nie deprecjonuje to psa, tylko człowieka, co może się
> wydawać paradoksalnym dla co poniektórych tutaj. ;)
Racja, serce mi się kraje jak widze ostatnio reportarze w TV o tym jak ludzie pozostawiają potrącone psy na uboczu i uciekają.
Widok takiej smutnej suczki jest rozbrajający.
Ale coż ja mogę?
Nie uratuję wszystkich psów z schroniska.
Chyba właśnie przez to wolę koty.
One umieją o siebie zadbać, chadzają własnymi ścieżkami i potrzebują odrobiny zabawy po czym mówią "dość" i należy to uszanować.
Pies to jednak zdaje się większa odpowiedzialność.
Wymagają choćby spacerów.
I ten widok jego smutnych oczu.
W kocich oczach jednak widać radość... lub częściej ignorancję, arogancję i wyższość ;)
> Nie od dziś przecież nazywa się psa "najlepszym przyjacielem
> jednocześnie nie szczędząc przy "odpowiednich"
> okazjach pejoratywnych określeń typu "zabiję cię jak psa", "ty
> psie", itp.
Nie wspominając o odwrotnym znaczeniu wyrazu "pies" w języku angielskim.
> Słyszałeś może kiedyś o jakimś ratlerku który odgryzł połowę
> twarzy jakiemuś człowiekowi? :P
Nie osobiście, ale pamiętam jakiś film czy coś, gdzie taki właśnie ratlerek zjadł swoją panią, której z racji wieku się umarło.
Ot taki czarny humore w jakimś horrorze pokroju "Opowieści z krypty" ;)
> Psy to dość szeroki temat.
Ależ oczywiście, podobnie moje ulubione koty i sobie wypraszam niniejszym ;)
> Jakiekolwiek generalizowanie jest złem, bo nigdy nie daje
> pełnego obrazu danego zagadnienia; częstokroć jest to obraz
> zafałszowany, wykreowany przez stereotypy, bądź nieszczęśliwe
> wypadki lub inną głupotę - ludzką oczywiście.
Lub też nieszczęśliwy wypadek którego ofiarą był dany osobnik - w tym wypadku ja.
> Ja odkąd pamiętam zawsze miałem psy - i nie pamiętam by
> którykolwiek z nich wykazywał jakiekolwiek agresywne zachowanie
> w stosunku do dzieci.
> A niektóre z tych dzieci były całkiem upierdliwe, posuwające
> się niejednokrotnie do takich wyczynów, jak wyjmowanie świeżej,
> obgryzanej przez psa kości z jego pyska. ;)
O matko, to już musiały być psy o anielskiej cierpliwości :)
Tylko wiesz, wydaje mi się że coś jakby tych groźniejszych ras psów było odrobinę więcej niźli tych kocich.
I mówię nadal jeno o tych powszechnie uznanych za udomawialne.
> A co do określania wierności psa przez pryzmat psich
> "kompleksów"... Cóż. W naturze człowieka leży chyba
> niedocenianie takiej formy oddania, jaką niejednokrotnie
> prezentują psy. To w sumie smutne, ale w mojej ocenie w żaden
> sposób nie deprecjonuje to psa, tylko człowieka, co może się
> wydawać paradoksalnym dla co poniektórych tutaj. ;)
Racja, serce mi się kraje jak widze ostatnio reportarze w TV o tym jak ludzie pozostawiają potrącone psy na uboczu i uciekają.
Widok takiej smutnej suczki jest rozbrajający.
Ale coż ja mogę?
Nie uratuję wszystkich psów z schroniska.
Chyba właśnie przez to wolę koty.
One umieją o siebie zadbać, chadzają własnymi ścieżkami i potrzebują odrobiny zabawy po czym mówią "dość" i należy to uszanować.
Pies to jednak zdaje się większa odpowiedzialność.
Wymagają choćby spacerów.
I ten widok jego smutnych oczu.
W kocich oczach jednak widać radość... lub częściej ignorancję, arogancję i wyższość ;)
> Nie od dziś przecież nazywa się psa "najlepszym przyjacielem
> jednocześnie nie szczędząc przy "odpowiednich"
> okazjach pejoratywnych określeń typu "zabiję cię jak psa", "ty
> psie", itp.
Nie wspominając o odwrotnym znaczeniu wyrazu "pies" w języku angielskim.
03.12.2008 21:36
[#176]
Re: Zdjęcia
@5h00n4y, post #174
Lub też nieszczęśliwy wypadek którego ofiarą był dany osobnik - w tym wypadku ja.
No widzisz - nieszczęśliwy wypadek. To niewątpliwie jakiś postęp w temacie określania tych "groźnych bestii". ;)
O matko, to już musiały być psy o anielskiej cierpliwości
Od małego wychowywane z dziećmi i przy dzieciach. Przyzwyczaiły się. Poza tym to były psy które nie uchodzą za agresywne. Wątpię by to przeszło z jakimś rottweilerem, czy innym buldogiem.
Tylko wiesz, wydaje mi się że coś jakby tych groźniejszych ras psów było odrobinę więcej niźli tych kocich.
I mówię nadal jeno o tych powszechnie uznanych za udomawialne.
Ilość ras psów jest wynikiem dwóch czynników: pierwszy z nich to wynik działalności człowieka (większość psich ras to wynik mikroewolucji sterowanej przez ludzi), drugi - to psia "użyteczność". Ta psia "użyteczność" jest właśnie bezpośrednim wynikiem tego, że mamy tyle psich ras, tak bardzo zróżnicowanych, i tak niejako "wyspecjalizowanych".
Nie od dziś wiadomo że psy sprawdzają się od wieków jako pomocnicy ludzkości - pomagają myśliwym, ratownikom, strażnikom. Nie da się tu zaprzeczyć pewnemu faktowi, iż wielu z rzeczy, jakie psom przychodzą niejako "naturalnie", po prostu nie da się nauczyć kotów.
Są rasy które niejako "wyspecjalizowały się" w agresji, i tutaj ciężko oczekiwać by nagle z takiego zwierzęcia, pod wpływem nawet kilku pokoleń, wykształcił się nieagresywny osobnik. Ale są też takie rasy, których przedstawiciele krzywdy nikomu nie zrobią, bo to po prostu nie leży już tak głęboko w ich naturze.
To, że koty potrafią o siebie zadbać w przeciwieństwie do psów, jest też niejako małym nadużyciem - w naszej szarej rzeczywistości istnieją przecież zarówno bezpańskie, półdzikie psy, jak i półdzikie koty. I jedne, i drugie żyją latami na wolności, niezależnie od ludzi. W tym przypadku bardzo wiele zależy od okoliczności, i od konkretnego osobnika.
No widzisz - nieszczęśliwy wypadek. To niewątpliwie jakiś postęp w temacie określania tych "groźnych bestii". ;)
O matko, to już musiały być psy o anielskiej cierpliwości
Od małego wychowywane z dziećmi i przy dzieciach. Przyzwyczaiły się. Poza tym to były psy które nie uchodzą za agresywne. Wątpię by to przeszło z jakimś rottweilerem, czy innym buldogiem.
Tylko wiesz, wydaje mi się że coś jakby tych groźniejszych ras psów było odrobinę więcej niźli tych kocich.
I mówię nadal jeno o tych powszechnie uznanych za udomawialne.
Ilość ras psów jest wynikiem dwóch czynników: pierwszy z nich to wynik działalności człowieka (większość psich ras to wynik mikroewolucji sterowanej przez ludzi), drugi - to psia "użyteczność". Ta psia "użyteczność" jest właśnie bezpośrednim wynikiem tego, że mamy tyle psich ras, tak bardzo zróżnicowanych, i tak niejako "wyspecjalizowanych".
Nie od dziś wiadomo że psy sprawdzają się od wieków jako pomocnicy ludzkości - pomagają myśliwym, ratownikom, strażnikom. Nie da się tu zaprzeczyć pewnemu faktowi, iż wielu z rzeczy, jakie psom przychodzą niejako "naturalnie", po prostu nie da się nauczyć kotów.
Są rasy które niejako "wyspecjalizowały się" w agresji, i tutaj ciężko oczekiwać by nagle z takiego zwierzęcia, pod wpływem nawet kilku pokoleń, wykształcił się nieagresywny osobnik. Ale są też takie rasy, których przedstawiciele krzywdy nikomu nie zrobią, bo to po prostu nie leży już tak głęboko w ich naturze.
To, że koty potrafią o siebie zadbać w przeciwieństwie do psów, jest też niejako małym nadużyciem - w naszej szarej rzeczywistości istnieją przecież zarówno bezpańskie, półdzikie psy, jak i półdzikie koty. I jedne, i drugie żyją latami na wolności, niezależnie od ludzi. W tym przypadku bardzo wiele zależy od okoliczności, i od konkretnego osobnika.
03.12.2008 21:49
[#178]
Re: Zdjęcia
@MinisterQ, post #176
> Lub też nieszczęśliwy wypadek którego ofiarą był dany
> osobnik - w tym wypadku ja.
>
> No widzisz - nieszczęśliwy wypadek. To niewątpliwie
> jakiś postęp w temacie określania tych "groźnych bestii". ;)
Czy ja powiedziałem wypadek?
Odrobinę spłyciłem nieco tę sytuację choć też nie żeby ona była jakaś szczególnie groźna.
Po prostu u nas na wsi to Panie często się na skróty chodzi poprzez pola, poprzez lasy, prowadzące często koło domostw osób starszych o swój dobytek wystraszonych i swych psich obrońców na noc wypuszczających wolno.
No i wicie, rozumicie, godzina już dość posunięta była, ja musiałem z takowego skrótu skorzystać a psina najwyraźniej tym rozbawiona opuściła swój posterunek i z niebywałą radością pochwyciła mą lewą nogę, niechybnie z zamiarem zaproszenia do zabawy.
Spodnie nie spodły ale też zgryzu stwora połowy mojej wielkości nie wytrzymały, nie wspominając o skórze.
Szybki powrót do domu i jeszcze szybsza wizyta w pobliskim Ośrodku Zdrowia na bardzo masochistycznie-ekscytujący zastrzyk, i...
I tyle o mojej przykrej przygodzie z psem.
Miałem wtedy z 12 lat i 2 psy na stanie, z czego 1 w domu 1 w budzie na zewnątrz i nie znaczy to absolutnie że zmieniło to w jakiś radykalny sposób moje podejście do tych zwierząt (ja tam się mogę poświęcać ;)), ale... jeśli mogę chroniłbym innych przed nimi. ;)
Choć z drugiej strony to znowu prowadzi do uczuleń... no nie wygodzisz Panie, nie wygodzisz...
Ale generalnie, to kociki są bardziej fotogeniczne i chętniej w filmach komediowych grają ;)
Ostatnia modyfikacja: 03.12.2008 22:04:02
> osobnik - w tym wypadku ja.
>
> No widzisz - nieszczęśliwy wypadek. To niewątpliwie
> jakiś postęp w temacie określania tych "groźnych bestii". ;)
Czy ja powiedziałem wypadek?
Odrobinę spłyciłem nieco tę sytuację choć też nie żeby ona była jakaś szczególnie groźna.
Po prostu u nas na wsi to Panie często się na skróty chodzi poprzez pola, poprzez lasy, prowadzące często koło domostw osób starszych o swój dobytek wystraszonych i swych psich obrońców na noc wypuszczających wolno.
No i wicie, rozumicie, godzina już dość posunięta była, ja musiałem z takowego skrótu skorzystać a psina najwyraźniej tym rozbawiona opuściła swój posterunek i z niebywałą radością pochwyciła mą lewą nogę, niechybnie z zamiarem zaproszenia do zabawy.
Spodnie nie spodły ale też zgryzu stwora połowy mojej wielkości nie wytrzymały, nie wspominając o skórze.
Szybki powrót do domu i jeszcze szybsza wizyta w pobliskim Ośrodku Zdrowia na bardzo masochistycznie-ekscytujący zastrzyk, i...
I tyle o mojej przykrej przygodzie z psem.
Miałem wtedy z 12 lat i 2 psy na stanie, z czego 1 w domu 1 w budzie na zewnątrz i nie znaczy to absolutnie że zmieniło to w jakiś radykalny sposób moje podejście do tych zwierząt (ja tam się mogę poświęcać ;)), ale... jeśli mogę chroniłbym innych przed nimi. ;)
Choć z drugiej strony to znowu prowadzi do uczuleń... no nie wygodzisz Panie, nie wygodzisz...
Ale generalnie, to kociki są bardziej fotogeniczne i chętniej w filmach komediowych grają ;)
Ostatnia modyfikacja: 03.12.2008 22:04:02